32 likes, 0 comments - tamarini_vuneni_drugari on February 2, 2021: "To nisam ja, to je moja Schauma #needlefelting" VEZANI TEKST - Okerić napao Avdu Avdića pa objasnio kako je dijeljen novac NiP-ovcima: Nisam ja nego moj kabinet. Iz SDA Sarajevo zaključuju da je na kraju svog neuvjerljivog lamentiranja Okerić ustvrdio da svoj rad zasniva na dobrim namjerama, kao da je on NiP-ov humanitarni aktivista, a ne predsjedavajući Skupštine KS. Złap garstkę złości i śmiechu. Złap garstkę bólu i strach. Tak, to ja. To ja. Jak w pustej dłoni pył. Wszystko się sypie, a ja czuję twój wstyd. Miałeś tu być, miałeś tu być Nie emocjonowali sie moimi dokonaniami. Nie pytali o plany na przysz\ošé. Na studniówke mama uszyla siostrze strój, ja musialam poŽyczyC sukienke od koležanki. Rozmawiaiam o tym z Klaudia, uznala, Že przesadzam: po prostu pech, gdy ja zdawatam mature, mama miaia zapalenie stawów i nie mogla szyé. Ale podobnych zdarzeó bylo wiçcej. People named To Nie JA. Find your friends on Facebook. Log in or sign up for Facebook to connect with friends, family and people you know. Log In. or. Sign Up. To Nie Ja. -To nisam ja, to je moja Schauma! 2008-08-01 16:50:05 +0000; naca_bg; 1 komentar; Sledeća definicija » Komentari. zvonchica85. I jedna obavezno ima brkove! . Hej :* Rok szkolny zbliża się wielkimi krokami niestety. To co dobra szybko mija... Ale jeszcze są wakacje jeszcze mamy czas:) Jak są wakacje to są i odpały :) Odpały z O... w monopolowy :) A ja czekam na zdjęcia od O... które też zamieszcze a teraz zdjecia od O... z sesji To nie ja to moja schauma :D Ha ha :) Lubie te zdjęcia <3 dobranoc pa pa :* Ko brine o ugledu institucije i ljudima koji je predstavljaju? Koliko se kodeks ponašanja državnih službenika poštuje i uzima za ozbiljno? Da li su državne institucije prihvatile važnost društvenih medija i poruka koje se šalju tim putem? Da li smo svesni posledica koje proizilaze iz nekih statusa, fotografija objavljenih na internetu? Neka ovde navedena pitanja postavlja Branka Milojević, na neka i odgovara, a zapravo želja je da sami o njima razmislite. Osvrt na nespretni pristupa društvenim medijima, slučajevi Vanje Hadžović u Srbiji i Mije Martine Barbarić u veoma popularan slučaj mlade savetnice Vanje Hadžović, skoro je zaboravljen i pravo je vreme da se on sagleda iz drugog ugla. Počnimo od definisanja njene pozicije u Ministarstvu inostranih poslova. Mnogi mediji su vest o dotičnoj gospođici objavili kao skandaloznu uzimajući u obzir radno mesto na kom se nalazi. Ona nije savetnica ministra u smislu davanja stručnih procena iz određenih oblasti već službenica zaposlena u ministarstvu. Mlađi savetnik je prva pozicija na kojoj se zapošljavaju mladi kadrovi u svakom ministarstvu. Mediji su želeli skandal i napravili ga, a mlada savetnica nije računala na to da će se neko baviti njenim slikama koje su objavljene pre nego što je zaposlena u MIP-u. Predstavljanje na društvenim mrežama trebalo bi da bude shvaćeno mnogo ozbiljnije nego što je to sada slučaj. Bilo ko od naših prijatelja može podeliti određenu informaciju sa mnogo širim krugom ljudi nego što prvobitno možemo i da zamislimo. Dovoljan je jedan print screen i da svi saznaju nešto što možda nije bilo namenjeno kratkoročno razmišljanje upravo dovodi do komplikacija. Svako ko ulazi u politiku mora da pazi na reputaciju i razmišlja nekoliko koraka ispred sadašnjeg trenutka. Primeri onih, koji sada verovatno udaraju glavom o zid ili se nadaju da će sve biti vrlo brzo zaboravljeno, ima ne samo kod nas već i u regionu. Nedavno je slučaj portparolke ministarstva ekologije i turizma u federalnoj vladi BiH, Mije Martine Barbarić, potresao javnost cele regije. Naime, ona je na svom Facebook profilu postavila poruku podrške hrvatskom reprezentativcu Josipu Šimuniću, napisavši “Za dom spremni”. Koleginici portparolki podršku je dao Dalibor Ravić, koji komunicira s javnošću u ime Zavoda za zdravstveno osiguranje jedne hrvatske županije. Odmah zatim, on je suspendovan a protiv Mije pokrenut disciplinski postupak. Brojna su pitanja koja proizilaze iz ovoga – ko brine o ugledu institucije i ljudima koji je prestavljaju? Koliko se kodeks ponašanja državnih službenika poštuje i uzima za ozbiljno? Da li su državne institucije prihvatile važnost društvenih medija i poruka koje se šalju tim putem? Da li smo svesni posledica koje proizilaze iz nekih statusa, fotografija objavljenih na internetu? Član 15 Kodeksa ponašanja državnih službenika govori o očuvanju ugleda državnog organa – „Državni službenik na položaju dužan je da vodi računa da ponašanjem na javnom mestu ne umanji ugled položaja i organa i poverenje građana u državnu službu. „ U skladu sa novim tendencijama treba menjati i ovaj član kodeksa. Pominjanje ponašanja na javnom mestu ne može se u potpunosti definisati okvir u kom bi službenici trebalo da vode računa o svom ponašanju. Možda bi samo mala izmena doprinela boljem i jasnijem značenju. Javnost, a ne javno mesto i odmah dobijamo šire tumačenje. Drugi pojam koji ovaj član sadrži je “poverenje u državni organ”, koje može biti urušeno zbog određene vrste ponašanja nekog službenika. Koliko je u pomenutim slučajevima poverenje urušeno, organ ismejan a kompetentnost svih službenika pa i samog ministra stavljeni pod znak pitanja, može se lako utvrditi čitanjem članaka na ovu temu. Mediji jesu prepoznali ponašanje službenika kao pogrešno i pogubno po reputaciju ministarstva, ali nisu tačno definisali zašto je to ugleda i reputacije jedne državne institucije ne treba da bude zadatak samo jednog zaposlenog, već svih ljudi koji čine taj tim. Internom komunikacijom sa zaposlenima mogu se postići izvrsni rezultati koji će u konačnom rezultirati pozitivnom slikom javnosti o odredjenoj instituciji. Svako pojedinačno mora biti svestan svog značaja za ugled institucije u kojoj radi, koju na svakom koraku predstavlja. Državni organi, a posebno izabrani predstavnici naroda, moraju da osećaju određenu vrstu odgovornosti prema funkciji na kojoj su i prema onima u čije je ime sami državni organi još uvek ne shvataju značaj komunikacije s javnošću putem društvenih medija pa tako samo nekolicina njih ima zvanične profile iako je ta praksa u razvijenim demokratijama i društvima zastupljena već izvesno vreme. Kako onda očekivati da neko ko se tek zaposlio shvati ozbiljno komuniciranje putem društvenih mreža kada ni sama institucija u kojoj radi to ne čini?! Kada su pak portparoli odredjenih institucija u pitanju, za njih ne može postojati opravdanje jer kao osobe kojima su komunikacije deo posla, trebalo bi da znaju kako iznošenje njihovih ličnih stavova može uticati ne samo na njihovu ličnu reputaciju već i na reputaciju institucije u kojoj rade. Pokretanje disciplinskog postupaka je svakako jedna od sankcija kojom se ovakvo neprimereno ponašanje može kazniti ali ne i jedino i svakako ne dovoljno. Posle ovoga teško da će iko poželeti da osoba sa takvim političkim stavovima zastupa nekog u javnosti. Pored toga neidentifikacija sa institucijom koju predstavlja može biti dodatni minus jer iznosi stavove koji štete ugledu države čije ministarstvo ona zastupa. Dakle moralne i etičke dileme plus mini međudržavni skandal mogu opisati ovu situaciju u čijem korenu leži loša komunikacija i neuzimanje društvenih medija za teksta pročitajte na sajtu PROF teksta: Branka Milojević Janek Ziobro ziewnął przeciągle, rozglądając się wokół. Wprawdzie obiecał Dzióbiemu, że odkryje mroczną prawdę, jaką skrywają ich mózgi, ale jeśli natychmiast nie przyssie się do kubka z mocną kawą, zginie w okropnym męczarniach i biedny Dawidek już nigdy nie dowie się o swoich nocnych ekscesach. Z czystym sumieniem udał się więc do stojącego w pobliżu automatu i wygrzebawszy w kieszeni parę drobniaków, kupił sobie życiodajny napój. Tak, kawa była zdecydowanie czymś, czego potrzebował. - Kac morderca nie zna serca, co? - Usłyszał nad sobą głos z silnym norweskim akcentem. - Trzeba było tyle wczoraj pić, co synu? Janek spojrzał w bok i ujrzał Toma Hilde we własnej, szacownej osobie. Pierwsze, co przeszło mu przez myśl, gdy ujrzał tego lowelasa od siedmiu boleści to numer do fryzjera, którym chętnie podzieliłby się z Norwegiem, gdyż jego włosy jeszcze nigdy nie wyglądały tak katastrofalnie. - Melanż poniósł, co poradzisz? - Obok zmaterializował się również Rune Velta z tym swoim żółwim uśmiechem. Ziobro zmarszczył czoło, uruchomiając swoje rzadko używane szare komórki. Skojarzył kilka faktów i konkluzje do jakich doszedł przeszły wszelkie pojęcie. Bo, na święte skarpetki Kruczka, dlaczego Norwegowie odzywają się do takiego szaraczka i lebiegi, jakim był na ten czas niestety Jasiek. Norwegowie to Norwegowie, wiadomo, co będą gadać z kimś, kto kwalifikacji nie przechodzi? Odpowiedź była jedna: wódka łączy ludzi. O kurewka. - Czy jest coś, co chcecie mi powiedzieć? - Zapytał niepewnie polski skoczek. Bał się odpowiedzi jaką może uzyskać od Norwegów tak bardzo, jak pierwszego dnia w przedszkolu. A ów pierwszy dzień przyjemny bynajmniej nie był. - Tak! Wisicie mi dwadzieścia euro! - Hilde oskarżycielsko dźgnął palcem w Janową pierś. - No już, wyskakuj z hajsów, muszę mieć za co dalej balować. Jasiek z paniką spojrzał na Hildełę. To nie mogła być prawda, po prostu nie. Przecież jego żona da mu szlabany na oglądanie "Kubusia Puchatka" razem ze swoją pociechą, jeśli się dowie, że Ziobro tak nieodpowiedzialnie wydał pieniądze, które pożyczył od Norwega. Bo na pewno wydał je nieodpowiedzialnie. Ewentualnie wydał je Dzióbao. - Nic takiego nie pamiętam! - To my ci co nieco przypomnimy! - Velta uśmiechnął się iście szatańsko, obejmując młodego Polaka ramieniem i prowadząc w stronę jakieś ławki. To nie mogła być dobra historia, po prostu nie. *** Tom Hilde siedział w kącie baru i paląc kubańskie cygaro, ochoczym wzrokiem lustrował znajdujące się w pomieszczeniu kobiety. Obok Andreas Vilberg i Anders Fannemel dyskutowali o niemieckim alkoholu, a Andreas Stjernen namiętnie grał w Candy Crush. Zupełnie nic nie zapowiadało, by tegoroczny sylwester miał być obfity w różnorakie wydarzenia. Jedyną atrakcja, jaką przewidywał Tom, miało być złoszczenie się Stjernena i rzucanie telefonem o ściany, gdy gra nie pójdzie po jego myśli. Z frustracją wypuścił dym z ust. Trzeba coś tutaj wymyślić. I wtedy Hilde wypatrzył w tłumie parę nieogarniętych, niebieskich oczów i burzę niesfornych, złotych włosów. Dawid Kubacki. Z braku laku, nawet taki Kubacki dobry, zwłaszcza, że Tom zawsze miał do Dzióbały kilka pytań, które jednakże wstydził się zadać. Ale teraz nadarzyła się dobra okazja, w Hildowej krwi tańczyły procenty, a i Kubacki w stanie nieważkości chyba też się znajdował, bo tak jakoś chwiał się na boki. Norweg wyszedł z loży i kupiwszy dwa, kolorowe drinki, podszedł do Dawida. - Dawidku, przyjacielu! Co u ciebie? - Norweg objął kolegę z Polski ramieniem, wcześniej wręczywszy mu drinka, i pociągnął w stronę wolnego stolika. - Łał! To dla mnie? Dzięki! - Dzióbacki ze wzruszeniem w głosie przyjął od Hilde drinka. W końcu darmowy alkohol jest najlepszy! - Powiedz mi, mój drogi, co robisz, że masz takie aksamitne włosy? - Tom przepuścił w palcach kosmyk Dawidowych włosów. - Są takie... jakby napełnione pęcherzykami powietrza! - Tomie - Dzióbao odsunął się delikatnie od Norwega, gdy ten za bardzo zaczął sobie poczynać z Dawidową fryzurą (a nóż widelec popsuje to arcydzieło na jego głowie, włosy oklapną i będzie prawdziwa katastrofa!) i zaczął bawić się parasolką, która była dołączona do drinka. - Na włosy stosuję sprawdzony przepis babci Dzióbackiej. Tylko szampon z czarnej rzepy, raz w tygodni maseczka z jajek i od czasu do czasu piwna płukanka. Działa cuda! - Brzmi ciekawie! Może powinienem tego spróbować? - Nie wiem, czy cokolwiek jest w stanie uratować twoje włosy, przyjacielu. - Kubacki krytycznie przyjrzał się hildełowym kłakom. - O czym rozmawiacie? - Do rozmowy włączył się Vilberg, który trzymał w rękach tacę pełną kolorowych drinków. - Okej, słyszałem, że o włosach. To mój ulubiony temat. - Dzióbao twierdzi, że moje włosy to katastrofa. - Hilde ze smutkiem wygiął usta w podkówkę. - I ma rację. - Andreas położył tacę na stoliku i dosiadł się do skoczków. - Dawid, zawsze podziwiałem twoje włosy! Mój hair goal! - Dzięki. - Polak speszył się odrobinę, bo to skromny chłopak jest, i aby ukryć swoje zmieszanie dopił swojego drinka. - Powiedz mi, co zrobić z moimi włosami, by były jeszcze piękniejsze? O ile to możliwe, bo przecież już są idealne! - Vilberg uśmiechnął się szeroko, bawiąc się kosmykiem własnych, złotych włosów. - Próbowałeś płukać je octem jabłkowym? - Kubacki pokiwał głową z miną znawcy i profesjonalisty. - Naturalna pielęgnacja jest najlepsza, tak zawsze powtarzała babcia Dzióbacka. - Bo to mądra kobieta była! - Wtrącił Hilde łapczywie biorąc się za kolejnego drinka. - Więc wypijmy za nią! - Vilberg uniósł literatkę z kolorowym płynem. Chłopcy stuknęli się szklankami i wlali ich zawartość do swoich gardeł. Dzióbackiemu aż oczy zaszły łzami od ostrego smaku alkoholu, ale dzielnie, niczym prawdziwy mężczyzna, przełknął trunek. Zawsze wolał pić czystą, bo do takich eskapad przygotowała go polska tradycja. Drinki z Norwegami pił głównie przez to, że były bardzo kolorowe i przyjemnie kojarzyły się Dawidowi. Wtem ni stąd ni zowąd nadbiegł Rune Velta w czerwonych spodniach i kosmykiem włosów seksownie zaczesanym na twarz. Rumieńce na jego twarzy zdradzały, że również i Turtle nie pozostał obojętny w stosunku do kolorowych drinków. - Choooooćmy densić! - Wykrzyknął entuzjastycznie, dopijając drinka Vilberga i omal przewracając się na Toma. - Ten to ma głowę słabą jak żarty Kurzajewskiego. - Stwierdził głośno Dawid, co okazało się błędem, gdyż Velta, dostrzegłszy jego blond czuprynę, mocno złapał Polaka za nadgarstki i wyciągnął go na parkiet. Również Vilberg i Hilde postanowili rozprostować stare kości i pouwodzić tańcem znajdujące się w klubie panie. Dawid z jawnym przerażeniem patrzył na żółwiowy taniec godowy w wykonaniu Velty. Rune ruszał się z gracją przepitego menela, a jego zmysłowe ruchy napawały obawą wszystkich w promieniu pięciu metrów. Wyginał się na wszystkie strony, od czasu do czasu sięgał kończynami do włosów Dawida, kilkakrotnie potknął się o własne nogi i gdyby nie Kubacki, leżałby jak długi na parkiecie. I jeszcze ta Veltowa mina pod tytułem "Dziecino, jestem wszystkim, o czym marzysz"... Dawid był skonsternowany. I nie był pewien, do kogo zaloty Żółwia są skierowane, bo co jeśli... Alkoholu! Dzióbao wyplątał się z kończyn Rune i jak najszybciej podbiegł do baru, wcześniej ciągnąc za sobą Hildełę. - Pożycz hajsu, wszystko wydałem na... - Alkohol, narkotyki, dziwki? - Nie jestem tobą. - No cóż, widzę. - Wydałem na kabanosy, piwo i mleko dla Ziobry. Hilde wzruszył ramionami i wyciągnął z portfela dwadzieścia euro. Dawid zamówił dwa malibu z colą i wypiwszy połowę drinka, wreszcie mógł odetchnąć ze spokojem. - Tańczący Velta to coś, czego nie powinno się oglądać. Nie chcę wiedzieć, jak będzie wyglądać jego pierwszy, weselny taniec. - Podsumował, spoglądając na wciąż wijącego się na parkiecie Rune, który zdążył dorwać jakąś nieświadomą niczego dziewoję. - A tak swoją drogą, co tutaj robisz sam? - Zapytał Hilde, na co oczy Dawida gwałtownie się powiększyły, a szczęka niemal opadła na ziemię. - Na świętego Misia Krokiewkę, zgubiłem Jaśka!!! ************ Bang! Na Apoloniusza, ten rozdział miał być całkiem inny i o kim innym. I w ogóle nie powinien ujrzeć światła dziennego bo jest słaby jak głowy wszystkich powyżej. No ale coś w końcu musiałam dodać. Jest źle. Ech. A Wisła/Zako było wyjazdem i patą życia, skrzywienie psychiczne nawet po śmierci mi zostanie <333

to nie ja to moja schauma