M łodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów (MIZS) obejmuje całą grupę występujących u dzieci zapaleń stawów, których etiologii nie udało się ustalić. Są one niejednorodne pod względem predyspozycji genetycznej, patogenezy, przebiegu klinicznego, odpowiedzi na leczenie i rokowanie. U mojej córeczki(rok i 8 m-c)stwierdzono idiopatyczne zapalenie stawów.Bardzo proszę o informacje na temat tej choroby od rodziców chorych dzieci,bo artykuły które do tej pory przeczytałam załamały mnie!!!Z góry dziękuję! Wt, 31-03-2009 Forum: Strata dziecka, Chore dziecko - Re: MŁODZIEŃCZE IDIOPATYCZNE ZAPALENIE STAWÓW (MI W standardowym leczeniu reumatycznym stosowane są: - leki modyfikujące przebieg choroby (metotreksat, leflunomid, sulfasalazyna), - leki biologiczne – inhibitory TNF-α (etanercept, adalimumab, infliximab), - przeciwciała monoklonalne (tocilizumab, anakinra, kanakinumab). Jakie są nowe leki na młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów? Choroby reumatyczne u dzieci nie są częste, ale liczba zachorowań rośnie. W większości przypadków rozpoznawane jest młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów, którego przyczyna, jak sugeruje nazwa, nie jest znana. Chorują półtoraroczne dzieci, kilkuletnie oraz nastolatki. Choroby reumatyczne dotyczą całego organizmu i nie zawsze wiążą się z bólem stawów. Objawy mogą Młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów (MIZS) to przewlekła, heterogenna grupa auto-immunologiczno-zapalnych, układowych chorób tkanki łącznej, ujawniających się w wieku dzie- Překlad "zapalenie wielostawowe" do čeština . polyartritida je překlad "zapalenie wielostawowe“ do čeština. Ukázka přeložené věty: zapalenie wielostawowe wywołane przez Mycoplasma synoviae; ↔ polyartritida způsobená bakterií Mycoplasma synoviae; . Młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów (MIZS) to choroba, którą charakteryzuje stan zapalny tkanki łącznej w obrębie jednego lub kilku stawów. Zjawisku temu towarzyszy obrzęk i ograniczenie ruchomości objętego chorobą stawu oraz ból podczas wykonywania ruchu. Młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów jest chorobą przewlekłą i może dotyczyć nie tylko układu ruchu, ale też innych narządów. Dlatego leczeniem dziecka chorego na młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów powinien się zajmować zespół specjalistów. W jego skład jako lekarz prowadzący wchodzi specjalista reumatolog dziecięcy, pielęgniarka, pracownik socjalny i fizjoterapeuta. Do dyspozycji reumatologa są również lekarze konsultanci: ortopeda, okulista, specjalista rehabilitacji medycznej oraz w miarę potrzeby ortotyk wykonujący zaopatrzenie ortopedyczne. Z punktu widzenia specjalisty rehabilitacji medycznej prowadzenie dziecka chorego na młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów ma na celu utrzymanie go w jak największej sprawności, wydolności oraz zapewnienie możliwie najlepszego funkcjonowania w swoim środowisku. Rehabilitacja w młodzieńczym idiopatycznym zapaleniu stawów nie może stanowić celu samego w sobie i niedopuszczalne jest ograniczanie udziału dziecka w życiu szkolnym, rówieśniczym i rodzinnym dłużej niż to jest konieczne. Główny problem związany z młodzieńczym idiopatycznym zapaleniem stawów to czas zaostrzeń, kiedy pomimo stosowanego leczenia farmakologicznego dochodzi do ujawnienia stanu zapalnego jednego lub kilku stawów. Powoduje to ograniczenie aktywności dziecka z powodu bólu lub stosowania zastępczych wzorców ruchu (np. usztywnienie kończyny dolnej w stawie kolanowym lub skrócenie czasu obciążania zajętej kończyny), które pozwalają co prawda złagodzić ból, ale zaburzają funkcję całego łańcucha kinematycznego, jakim jest szkielet człowieka wraz z mięśniami. Dzieje się tak, ponieważ objęty procesem chorobowym staw ustawia się zazwyczaj w przykurczu, tzn. nie można całkowicie wyprostować kolana, łokcia lub nadgarstka. Powoduje to w przypadku zajęcia stawu kolanowego tzw. skrócenie funkcjonalne kończyny dolnej. Konsekwencję tej sytuacji stanowi skośne ustawienie miednicy, a kolejnym następstwem jest skrzywienie kręgosłupa. W przypadku, gdy choroba lokalizuje się w stawach kończyny górnej może powodować trudności w wykonywaniu codziennych czynności higienicznych, ubierania się, czy braku możliwości pisania. Leczenie rehabilitacyjne rozpoczyna się od zastosowania przeciwbólowych zabiegów fizykalnych. Z praktyki lekarskiej mogę powiedzieć o dobrym działaniu miejscowym niskich temperatur, czyli krioterapii. Stosuje się również jonoforezę – wprowadzenie leku przeciwbólowego lub przeciwzapalnego do tkanek przez skórę za pomocą prądu stałego lub laser. Następnie rozpoczyna się ćwiczenia, czyli kinezyterapię. Jeżeli ból i obrzęk stawu nie pozwalają na wykonanie ruchu przez pacjenta, rehabilitację rozpoczyna się od ćwiczeń izometrycznych, czyli napinania mięśni w odpowiednich pozycjach bez zmiany położenia kończyny. Następnie wprowadza się ruch wspomagany, czyli ćwiczenia prowadzone ręką fizjoterapeuty, aż do samodzielnie wykonywanych ćwiczeń. Po przeminięciu fazy ostrej – bólu, należy rozpoznać u pacjenta jego problem funkcjonalny. Czasem jest to różnica długości kończyn dolnych na skutek przykurczu w stawie i zaburzeń w obrębie stref wzrostu kończyny. Gdy nie uda się ćwiczeniami zniwelować przykurczu, należy za pomocą wkładek ortopedycznych w butach doprowadzić do poziomego ustawienia miednicy. W przypadkach, gdy problem dotyczy kończyny górnej niekiedy np. trzeba unieruchomić nadgarstek w odpowiedniej przeciwbólowej pozycji za pomocą specjalnej ortezy, aby dziecko mogło pisać. Poza ograniczeniem ruchu w stawie, które powoduje zaburzenia funkcji kolejny problem to zanik mięśni otaczających zajęty chorobą staw. Dzieje się tak, ponieważ naturalnym zachowaniem jest oszczędzanie chorego odcinka ciała, aby chronić się przed bólem. Zanik mięśni pozbawia staw jego naturalnej ochrony, powoduje osłabienie siły i zwartości stawu. Przymusowe ustawienie kończyny w przykurczu w celu ochrony przed bólem, powoduje wzmożone napięcie mięśni wokół stawu, które w mechanizmie błędnego koła może doprowadzić do utrwalenia przykurczu w stawie. Powtarzające się epizody stanu zapalnego doprowadzają do zaburzeń w ustawieniu stóp i kolan. Wtedy konieczna jest korekcja i zabezpieczenie odpowiednimi wkładkami do obuwia. W okresach dobrostanu dziecka należy zachęcać je do różnej aktywności. Bardzo bezpiecznym, nieobciążającym stawów sportem jest jazda na rowerze, która powoduje ćwiczenie stawów biodrowych, kolanowych i skokowych. Inną godną polecenia formą rekreacji jest pływanie, które uruchamia duże grupy mięśni do pracy, zwiększa zakresy ruchów, a także powoduje utrzymanie dobrej wydolności układu oddechowego i krążenia. Woda jako przyjazne środowisko działa na kilka sposobów. Po pierwsze zmniejsza ciężar ciała i ułatwia wykonanie ruchu, po drugie temperatura wody powoduje rozluźnienie mięśni. Wreszcie, co chyba najważniejsze, pozwala na uczestnictwo dzieci w zajęciach sportowych i podjęcie rówieśniczej rywalizacji. Asystentka Młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów Książka ta stanowi wynik współpracy lekarzy specjalistów- reumatologów dziecięcych, patofizjologa, ortopedy i lekarza rehabilitacji- pracowników Instytutu Reumatologii w Warszawie. Autorzy przedstawiają w niej historię, epidemiologię, genetykę, patofizjologię, obraz kliniczny oraz terapię młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów. Omawiając szczegółowo tytułowe nowości, zwłaszcza w zakresie patogenezy i leczenia, autorzy opierali się na dotychczas znanych aspektach choroby, dzięki czemu kompleksowo został opisany jej złożony charakter. Książka adresowana jest przede wszystkim do lekarzy reumatologów bądź lekarzy specjalizujących się w reumatologii, pediatrów i lekarzy rodzinnych. Załączniki mlodzienc ( KiB) Przejrzano 506 razy 0 Odpowiedzi 994 Odsłony Ostatni post autor: admin. med. 1 sie 2016, o 09:08 0 Odpowiedzi 552 Odsłony Ostatni post autor: admin. med. 11 cze 2016, o 07:10 0 Odpowiedzi 749 Odsłony Ostatni post autor: admin. med. 26 kwie 2016, o 09:10 0 Odpowiedzi 685 Odsłony Ostatni post autor: admin. med. 10 cze 2016, o 11:06 1 Odpowiedzi 1302 Odsłony Ostatni post autor: dimedicus 11 gru 2015, o 19:29 Młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów - co to za choroba?Młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów to nieinfekcyjna, autoimmunologiczna (układ odpornościowy bez konkretnego powodu zaczyna zwalczać swoje własne komórki), zapalna choroba stawów, która rozpoczyna się przed 16. rokiem życia. Inaczej nazywane jest młodzieńczym przewlekłym zapaleniem stawów. Charakterystyczne dla młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów jest zajęcie niesymetryczne dużych stawów, najczęściej kolanowego. W porównaniu do zapalenia stawów u dorosłych rzadziej zajęte zostają drobne stawy rąk. Idiopatyczne młodzieńcze zapalenie stawów jest najczęstszą reumatyczną chorobą wieku rozwojowego. Jej rozpowszechnienie jest szacowane na 1-4 przypadków na 1000 dzieci i młodzieży, przy czym średnio dwa razy częściej występuje wśród dziewcząt niż chłopców. U niektórych osób młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów wraz z wiekiem może przekształcić się w pełnoobjawowe reumatoidalne zapalenie stawów lub zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa. Jakie są przyczyny idiopatycznego młodzieńczego zapalenia stawów?Idiopatyczne młodzieńcze zapalenie stawów to choroba o nieznanej etiologii. W jej etiopatogenezie podkreśla się rolę czynników genetycznych oraz występowanie niekorzystnych warunków biologicznych (środowisko, zakażenia, urazy). Badania eksperymentalne wykazały, że do powstania choroby przyczynić się mogą niektóre zmutowane wirusy czy hormony płciowe, a objawy reumatyczne może nasilać stres. Z uwagi na brak konkretnego czynnika odpowiedzialnego za rozwój idiopatycznego młodzieńczego zapalenia stawów trudno jest postawić diagnozę. W rozpoznaniu powinno się brać pod uwagę wiele innych schorzeń, w tym infekcyjne zapalenie stawów, choroby rozrostowe, gościec psychogenny, reaktywne zapalenie stawów, układowe niezapalne choroby tkanki łącznej, alergiczne zapalenie stawów, artropatie w chorobach metabolicznych, fibromialgię (przewlekła niezapalna choroba reumatyczna tkanek miękkich). Ważnym kryterium rozpoznania jest minimum sześciotygodniowy okres utrzymywania się objawów chorobowych. Dominującym objawem młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów jest stan zapalny stawów, który charakteryzuje się występowaniem obrzęku, wysięku, tkliwości dotykowej, bólów reumatycznych (w tym bólu stawów biodrowych, rzadziej bólu stawów dłoni). Zmiany zapalne w pierwszej kolejności pojawiają się w błonie maziowej stawów. Następnie stwierdza się je w tkankach okołostawowych, pochewkach ścięgnistych, przyczepach mięśni i ścięgien, nasadach kości. Choroba prowadzi do zaburzeń chodu - utykania i niechęci do poruszania się. Typowymi objawami młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów są sztywność poranna, ograniczona ruchomość i przykurcze zgięciowe zajętych stawów. W konsekwencji procesu zapalnego dojść może do zniekształceń obrysów stawów, szybko postępujących zaników mięśni, a to wszystko nieuchronnie prowadzi do niepełnosprawności. Młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów może przyczynić się do zaburzeń tempa wzrastania - tzw. karłowatość reumatoidalna, czy zmian rozwojowych, jak tzw. ptasi profil, do którego dochodzi w wyniku zajęcia stawów skroniowo-żuchwowych. Młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów - pozastawowe dolegliwościW przebiegu choroby mogą się pojawić dodatkowo objawy ogólne, takie jak:gorączka,powiększenie węzłów chłonnych - limfadenopatia,powiększenie śledziony - splenomegalia,powiększenie wątroby - idiopatyczne zapalenie stawów wiąże się z ryzykiem powikłań pozastawowych, takich jak: zajęcie układu oddechowego, przewodu pokarmowego, układu krążenia, zapalenie błony naczyniowej oka, które może przyczynić się do niewielkiego zeza. Coraz rzadziej powikłaniem idiopatycznego młodzieńczego zapalenia stawów jest amyloidoza, inaczej nazywana skrobiawicą. Charakteryzuje się odkładaniem w tkankach nierozpuszczalnych białek zwanych amyloidem. Młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów - jak wyleczyć?Podstawą leczenia młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów jest farmakoterapia. Stosowane w niej są takie leki immunosupresyjne (mające na celu obniżenie odpowiedzi odpornościowej organizmu) i modyfikujące przebieg choroby, jak metotreksat, sulfasalazyna, cyklosporyna oraz niesteroidowe leki przeciwzapalne i glikokortykosteroidy. W ciężkich przypadkach idiopatycznego młodzieńczego zapalenia stawów i braku satysfakcjonujących efektów dotychczasowego leczenia stosuje się leczenie biologiczne. Wykorzystuje się w nim blokery czynnika martwicy nowotworów, blokery interleukiny 1, rytuksymab, bloker aktywatorów sygnałów transkrypcji. Podobnie jak w reumatoidalnym zapaleniu stawów ważna jest dieta, która dostarczy witaminy D, wapnia i białek i będzie zapewniała odpowiednią wartość kaloryczną. U chorych prowadzona jest rehabilitacja, w tym kinezyterapia - ćwiczenia czynne i bierne, wzmacniające, zabiegi z wykorzystaniem wody, czyli hydroterapia. Z uwagi na negatywny wpływ młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów na jakość życia, samopoczucie i samoocenę konieczna jest też opieka psychologiczna. Niekiedy stosowane są specjalne szyny do utrzymania stawu w wygodnej pozycji. Kiedy dochodzi do zniszczenia stawu, konieczne może być leczenie chirurgiczne. Operacja ortopedyczna polega na wszczepieniu protezy stawu (zazwyczaj dotyczy to stawu biodrowego lub kolanowego). Komentowany artykuł:Młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów Gdzie mogę skonsultować czy moje 6-letnie dziecko ma MIZS ? Potrzebuje innnych kontaktów niż do specjalistów z Instytutu Reumatologii na ul Spartańskiej w Warszawie ~Anna N Czy mozna wyleczyc młodziencze idiopatyczne zapalenie stawow?? ~Wioleta Jest taki szpital we wrocławiu na brohowie gdzie znajduje się oddział reumatologiczny dla dzieci. ~edyta Bardzo dobra jest klinika w sosnowcu - Centrum Pediatrii ul. Gabrieli Zapolskiej, sam leczyłem się tam przez 12 lat na oddziale Reumatologii, prowadził mnie dr Arabski, teraz pytać o dr Gruenpeter lub Świątek-Baczkowska ~MIZS Z tego co mówią lekarze to można tylko zaleczyć Moja córka choruje od 2006 r Przez 2 lata lekarze mnie zwodzili i nie rozpoznali choroby a po 2 latach dostałam się prywatnie do reumatologa w Poznaniu i pani doktor stwierdziła młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów [ postac wielostawowa] ~kasia111 Bardzo dobra pani dr Elżbieta Pawlaczyk-Wróblewska przyjmuje w poradni reumatologii dziecięcej w poznaniu w centrum medycznym nr 2 na ul. Wagrowskiej 6. Przyjmuje prywatnie, ale za to przynajmniej nie zwodzą cię miesiącami z diagnozą, kiedy ty zamartwiasz się o dziecko. ~alicja W Poznaniu bardzo dobrym specjalistą reumatologiem dziecięcym (leczyła moją córkę 10 lat, niestety przeszła na emeryturę) przyjmuje jednak prywatnie Pani dr Zabel. Wczesniej przyjmowała w Poradni przy Szpitalu na Bornakowska - Zabel ~ala Kasia 111 kto dobrze leczy w poznaniu ~jaa Tylko nie Wróblewska !!!! Ta kobieta nie potrafi wypisać prostej recepty nie mówiąc juz o rozpoznaniu choroby. Gdy poprosiłam ja o adnotacje o stanie zdrowia syna dla lekarza rodzinnego pojawił sie problem bo Pani doktor najwidoczniej nie potrafiła tego napisać. Tłumaczyła sie ze jak syn bedzie po szpitalu to wtedy napisze. Tylko, ze dziecko leczy sie juz u niej ponad rok i jak narazie nic nie wspomniała o kolejnej wizycie w szpitalu. POLECAM TEJ CAŁEJ PANI DOKTOR DOKSZTAŁCENIE SIE.... ~msmasa » Zapytaj! Skomentuj!

młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów forum