1. Wypełnianie warg sromowych większych kwasem hialuronowym polega na wprowadzeniu preparatu zawierającego usieciowany kwas hialuronowy. Preparat wprowadzany jest przy pomocy cieniutkiej kaniuli, a zabieg poprzedzony jest znieczuleniem miejscowym. Preparat z kwasem hialuronowym wykazuje optymalną, plastyczną konsystencję, dzięki czemu Zapalenie warg sromowych u dziecka co pomoże. Przez Gość gość, Wrzesień 12, 2016 w Ciąża, Co do dbania o higienę u dziewczynki to ja miałam z córką problem, bo położne i lekarze Przyczyna przerośniętych warg sromowych może mieć podłoże genetyczne i mogą występować predyspozycje rodzinne do przekazywania tej cechy. Do rozciągania i zwiększania powierzchni warg sromowych może także dochodzić u osób stosujących różnego typu biżuterię w okolicy intymnej, na przykład kolczyki, w wyniku pociągania i Operacja plastyczna warg sromowych. Oprócz plastyki pochwy, coraz częściej wykonywane są zabiegi plastyki warg sromowych. Są one wskazane w przypadkach przerostu warg sromowych mniejszych. Zniekształcenie warg sromowych może być dziedziczne, spowodowane porodami, urazami krocza podczas wypadku lub w trakcie stosunku płciowego. krostki na wargach sromowych u dziewczynki potrzebuje porady moja córeczka 11 -miesięcy ma na wargach sromowych kroski małe bardzo czerwone - sytuacja sie powtarza - poprzednio ok. m-ca temu było to samo dostała wtedy pimafukort nie pomógł, nastepnie kąpana w nadmanganianie potasu i maść robiona - pomogło, niestety teraz znów jest to Grubość wzgórka łonowego w naturalnej postaci wynosi od 2 do 3 cm, ale niekiedy zwiększa on swoje rozmiary. U kobiet otyłych jego grubość może osiągać nawet do 8 cm. W okresie dojrzewania jego skóra pokrywa się włosami. Wzgórek łonowy jest tym narządem kobiecym, który można łatwo samodzielnie obejrzeć i zbadać. . Omówienie artykułu: Janice L. Bacon, Mary E. Romano, Elisabeth H. Quint: Clinical recommendation: labial adhesions. Journal of Pediatric and Adolescent Gynecology, 2015; 28: 405–409 Synechia to sklejenie lub zrośnięcie się warg sromowych mniejszych. Może ono być częściowe tylko na jakimś odcinku lub całkowite. Ten intymny problem dotyczy 1 proc. dziewczynek. Najczęściej diagnozuje się u dzieci do około 3. roku życia, ale może wystąpić zarówno u przedszkolaka, jak i u niemowlaka. Budowa anatomiczna narządów kobiecych sprawia, że wargi sromowe małych dziewczynek powinny być pod szczególnym nadzorem. Przed okresem pokwitania zewnętrzne narządy płciowe są pokryte delikatnym nabłonkiem, który łatwo może się sklejać. Nie bez znaczenia są hormony. Zaraz po porodzie poziom estrogenów jest większy, a z wiekiem maluszka zaczyna spadać. U małego dziecka jest na tyle niski, że może powodować suchość pochwy i sprzyjać sklejaniu się warg. Olbrzymie znacznie mają także błędy popełniane w codziennej higienie i pielęgnacji maluszka. Zrośnięcie się warg sromowych można zauważyć podczas zmiany pieluszki. Niepokojące zmiany może także zauważyć lekarz w trakcie wizyty kontrolnej. W czasie badania lub zmiany pieluchy, wargi sromowe mniejsze powinny się rozchylić. Zwróć także uwagę na: utrudniony odpływ moczu, spowodowany przesłonięciem ujścia cewki moczowej przez zrośnięte wargi sromowe, moczenie – zalegający mocz stopniowo wypływa z kieszonki utworzonej ze zrośniętych warg sromowych, ból, świąd i zaczerwienienie okolic intymnych, infekcje dróg moczowych. Jeśli twoja córeczka ma sklejone wargi sromowe lub podejrzewasz, że maluszek ma ten problem, nie zwlekaj z wizytą u specjalisty. Możesz zabrać dziecko do urologa dziecięcego (potrzebne jest skierowanie od pediatry albo lekarza rodzinnego) lub ginekologa dziecięcego (skierowanie nie jest potrzebne). Jednak wcześniej poszukaj opinii na temat wybranego lekarza. Badanie jest bardzo niekomfortowe dla małej dziewczynki i ważne by lekarz miał odpowiednie podejścia do małych pacjentek i doświadczenie w leczeniu synechii. W zależności od problemu lekarz dobierze odpowiednie leczenie, mogą to być maści estrogenowe lub sterydowe. Leczenie takie najczęściej trwa kilka tygodni, ale nie dłużej niż 1,5 miesiąca, ze względu na możliwość wystąpienia działań niepożądanych. Kuracja jest skuteczna w ok. 90 proc. W przypadku niepowodzenia konieczny może być zabieg: manualne lub chirurgiczne rozdzielenie warg sromowych. Łatwiej jednak zapobiegać niż leczyć, dlatego koniecznie zadbaj o właściwą higienę intymną córeczki. Dokładnie wycieraj okolice pochwy, ale staraj się to robić głównie wodą (same chusteczki mogą zaburzyć odpowiednie pH okolic intymnych). Pamiętaj także o używaniu odpowiednich kosmetyków, te dla dorosłych mają zbyt niskie pH. Zwróć również uwagę na to, jak zakładasz pieluszkę. Źle dopasowana może powodować mikro urazy, co sprzyja sklejaniu i zrastaniu warg sromowych. Koniecznie kontroluj okolice intymne nie tylko, gdy maluch odczuwa ból. Odpieluszkowe zapalnie skóry często współwystępuje z synechią. Czy wasze maluszki miały ten problem? Piszcie w komentarzach, jak sobie z nimi poradziliście. Zobacz także: Synechia – przyczyny, rozpoznanie i leczenie zrośnięcia warg sromowych u dziewczynek Synechia to zrośnięcie (sklejenie) warg sromowych mniejszych. Problem dtyczy przede wszystkim małych dziewczynek − między 3. miesiącem a 3. rokiem życia, choć może również pojawić się u dorosłych kobiet (np. w wyniku urazów mechanicznych czy po radioterapii). Przyczyną synechii jest niski poziom estrogenów, stany zapalne okolic sromu czy niewłaściwa higiena intymna niemowląt. Jak przebiega leczenie zespolenie się warg sromowych mniejszych? Synechia to sklejenie warg sromowych mniejszych. Wargi sromowe są połączone włóknistą, cienką, szarawą tkanką, która może występować od spoidła tylnego do łechtaczki, zasłaniając ujście cewki moczowej i przedsionek pochwy. Synechia warg sromowych – przyczyny Główną przyczyną sklejenia warg sromowych jest stan zapalny sromu wywołany podrażnieniem i infekcją, występuje u dziewczynek i kobiet z niskim stężeniem estrogenów (hipoestrogenizm). U małych dzieci zapaleniu sromu sprzyjają: noszenie jednorazowych pieluszek (wargi sromowe są stale blisko siebie, łatwo dochodzi do zanieczyszczenia kałem), stosowanie chusteczek nawilżających zamiast mycia, używanie kosmetyków do higieny okolic intymnych, występowanie biegunek z kwaśnymi stolcami. Do synechii predysponują także urazy okolicy moczowo-płciowej. W przypadku zakażeń o etiologii zakaźnej, tj. Neisseria gonorrhae (rzeżączka), Trichomonas vaginalis (rzęsistek pochwowy) u małych dzieci lub nastolatek, które nie rozpoczęły współżycia, należy rozważyć molestowanie seksualne. Grzybicze zakażenia sromu i pochwy najczęściej występują w przebiegu leczenia antybiotykami oraz w niewyrównanej cukrzycy. Synechia – objawy Sklejenie warg sromowych zazwyczaj nie daje objawów i wykrywane jest podczas rutynowego badania pediatrycznego. Przy znacznym sklejeniu mogą pojawić się problemy z oddaniem moczu – płacz dziecka w trakcie mikcji, przedłużona mikcja lub wyciek moczu. Zaleganie moczu w pochwie może wywoływać dyskomfort i ból. Mogą pojawiać się częstsze zakażenia układu moczowego i upławy, w badaniu ogólnym moczu może występować niewielki krwinkomocz. Przy całkowitym sklejeniu dochodzi do zatrzymania moczu. Sklejenie warg sromowych – leczenie Przy braku dolegliwości z powodu synechii zaleca się obserwację z zachowaniem odpowiedniej higieny intymnej. Najczęściej odpieluchowanie oraz rozwój motoryczny dziecka i zwiększona ruchliwość powodują, iż wargi rozklejają się samoistnie. W przypadku braku powodzenia lekiem drugiego rzutu są glikokortykosteroidy stosowane miejscowo. Zazwyczaj jest to 0,05% betametazon, czas jego stosowania jest podobny, jak w przypadku estrogenów. Przy jego stosowaniu mogą wystąpić: rumień, zapalenie mieszków włosowych, ścieńczenie skóry. Postępowanie chirurgiczne (ręczne rozklejenie warg) zarezerwowane jest dla przypadków zatrzymania moczu, nagłego wystąpienia sklejenia lub braku poprawy po leczeniu zachowawczym. Synechia – zapobieganie. Jak powinna wyglądać właściwa higiena intymna dziewczynek? Najważniejsze zasady w higienie okolicy krocza małych dziewczynek to: Odpowiedni kierunek podmywania, podcierania – z góry na dół (od przodu do tyłu, od wzgórka łonowego w kierunku odbytu). Mycie wodą po każdym stolcu (pod bieżącą wodą, w wanience bądź zmoczonymi wacikami). Chusteczki nawilżające powinny być stosowane w przypadkach awaryjnych, poza domem. Należy unikać stosowania żeli do higieny intymnej u dzieci – pH skóry ma zakres od lekko kwaśnego do neutralnego, natomiast pH płynów do higieny intymnej zazwyczaj jest niższe (kwaśne). Sprzyja to podrażnieniom. W przypadku nastolatek i dojrzałych kobiet płyny do higieny intymnej nie są obowiązkowe, a przy ich stosowaniu należy pamiętać, aby wybierać te, z naturalnym składem i nie wprowadzać ich do pochwy – zaburzają jej naturalną florę i mogą wywoływać podrażnienia i upławy. Należy zawsze umyć wargi sromowe zewnętrzne (większe), uprzednio delikatnie je rozchylając. Nie należy w trakcie mycia wprowadzać palców do pochwy. Po umyciu, okolicę krocza należy posmarować lekkim kremem nawilżającym (np. z lanoliną). U młodszych (odpieluchowanych) i starszych dziewczynek bielizna powinna być bawełniana, przewiewna. wróć do bloga czytaj kolejny E. Rudnicka, I. Rogozińska, R. Smolarczyk, Postępowanie w sklejeniu warg sromowych mniejszych, „Pediatra po Dyplomie” 2018, nr 1. J. L. Bacon, M. E. Romano, E. H. Quint, Clinical recommendation: labial adhesions, “Journal of Pediatric and Adolescent Gynecology” 2015, nr 28, s. 405–409. E. Melek, F. Kilicbay, Sarikas, i in., Labial adhesion and urinary tract problems: The importance of genital examination, “Journal of Pediatric Urology” 2016, nr 12, s. 111-115. Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym. Zgłoś uwagi Bostonka to choroba zakaźna wywoływana przez enterowirusy, najczęściej wirusa Coxsackie A16. Dotyka głównie dzieci do 5. roku życia, choć mogą na nią zachorować także dorośli. Nazywana jest chorobą dłoni, stóp i jamy ustnej (HFMD), ponieważ jej najbardziej charakterystycznym objawami są wykwity skórne (bolesne, nieswędzące pęcherzyki) występujące na podeszwach stóp, dłoniach oraz na błonie śluzowej jamy ustnej. Sprawdź, jak można się zarazić oraz jak leczy się chorobę bostońską. Katar u niemowlaka może mieć różne przyczyny, najczęstszą z nich są niegroźne infekcje wirusowe. Duża ilość zalegającej wydzieliny powoduje trudności z oddychaniem, a to z kolei wywołuje rozdrażnienie dziecka, uniemożliwia spokojny sen, utrudnia karmienie. Wśród sposobów walki z katarem u niemowlęcia znajdują się stosowanie wody morskiej do nosa, kropli do nosa, plastrów do aromaterapii czy inhalacje. Zaburzenia łaknienia u dzieci, objawiające się obniżonym apetytem lub wybiórczością pokarmową, mogą mieć rozmaite przyczyny. Mogą być stanem fizjologicznym, niewymagającym leczenia (często dotyczy to dzieci w wieku od 1 do 5 lat), lecz mogą również być objawem choroby (np. schorzeń układu pokarmowego, oddechowego, nerwowego). Problemy z apetytem nierzadko towarzyszą dzieciom z zaburzeniami ze spektrum autyzmu, mogą mieć także podłoże emocjonalne. Zaburzenia łaknienia często wymagają wielospecjalistycznego podejścia – współpracy pediatry, lekarzy specjalistów, logopedy, psychologa. Dysplazja stawu biodrowego to najczęściej występująca wada wrodzona wykrywana u noworodków, która pogłębia się wraz z rozwojem dziecka. Częściej dotyczy dziewczynek niż chłopców, może być jednostronna lub dwustronna, a nieleczona może prowadzić do poważnych zmian zwyrodnieniowych oraz do przewlekłego bólu i problemów z poruszaniem się. Dysplazja biodra, jeśli jest wcześnie wykryta, rokuje całkowity powrót do zdrowia. Jak rozpoznać dysplazję stawów biodrowych? Wizyta patronażowa pediatry ma miejsce między 1. a. 4 tygodniem życia dziecka. W trakcie wizyty lekarz bada najważniejsze parametry noworodka, które służą do oceny, czy dziecko prawidłowo adaptuje się do życia pozałonowego. Co warto wiedzieć o wizycie patronażowej pediatry? Badanie stawów biodrowych u niemowląt (badanie preluksacyjne) jest nieinwazyjną, bezbolesną, łatwo dostępną i szybką metodą obrazowej oceny jamy stawu biodrowego i okolicznych tkanek miękkich za pomocą ultradźwięków. Ma ono za zadanie wykrycie ewentualnego występowania dysplazji stawów biodrowych. Najczęściej zaleca jego wykonanie w okolicach 6. tygodniu życia dziecka (nie później niż po ukończeniu 12 tygodni). Dowiedz się, jak przebiega badanie USG bioderek u niemowląt. Od dawna wiadomo, że mleko matki zawiera przeciwciała chroniące niemowlę przed licznymi infekcjami. Wyniki najnowszych badań dowiodły, że nie tylko kobiety, które przeszły infekcję COVID-19, ale także te, które zaszczepiły się przeciwko wirusowi SARS-CoV-2, przekazują przeciwciała swoim dzieciom podczas karmienia ich piersią. Szczepionka Pfizer/BioNTech jest obecnie zatwierdzona dla dzieci, które ukończyły 12. rok życia i starszych. Producent wydał oświadczenie, że produkt jest bezpieczny i generuje silną odpowiedź immunologiczną także u dzieci w wieku od 5 do 11 lat, o czym świadczą wyniki najnowszych badań klinicznych. Kiedy ruszą szczepienia dla kolejnej grupy wiekowej? Sklejenie warg sromowych Okolice intymne dziewczynek i ich pielęgnacja to dylemat wielu rodziców. Jak wiecie jestem mamą trzech dziewczynek i zawsze mi się wydawało, że z dziewczynkami jest łatwiej, a gorzej mają mamy chłopców z pielęgnacją napletków. Ale okazuje się, że u obu płci są pewne wątpliwości. Zewnętrzne narządy płciowe dziewczynek Co to takiego? U chłopców widać prącie i worek mosznowy z jądrami. A u dziewczynek? Widać wargi sromowe większe. U niektórych dziewczynek widać też niekiedy wargi sromowe mniejsze (zdarza się, że te większe zakrywają mniejsze i dopiero po ich rozchyleniu ukazują się te mniejsze- zależy od wieku i wariantów anatomicznych). Oto szkic (mój osobisty – wiem, nie umiem rysować), ale szkic to szkic ???? I teraz tak. Możliwa jest sytuacja, kiedy dochodzi do zrośnięcia warg sromowych większych – czyli tych najbardziej zewnętrznych, najbardziej „na wierzchu” można powiedzieć. Nie da się ich rozchylić i ocenić warg sromowych mniejszych. W takiej sytuacji konieczna jest oczywiście wizyta u lekarza, ale i dalsza diagnostyka endokrynologiczna. U dziewczynek częściej jednak mamy do czynienia z sytuacją sklejenia warg sromowych mniejszych. Czyli tych bardziej „w środku”. Wtedy nie są one od siebie oddzielone, może zupełnie nie być widoczne wejście do pochwy i cewka. Te wargi mniejsze mogą być połączone ze sobą częściowo lub całkowicie. Znowu mój szkic: Kogo dotyczy sklejenie warg sromowych Wg danych statystycznych nawet 2% dziewczynek. Wiek ma tutaj znaczenie, bo sklejenie warg sromowych występuje najczęściej między 3 miesiącem życia a 4 rokiem życia. Rzadziej u starszych dziewcząt. Dlaczego tak się dzieje? Jednoznacznej i pewnej odpowiedzi na to pytanie nie ma, bo przyczyna tego zaburzenia nie jest do końca jasna. Jako jeden z powodów podaje się jednak obniżony poziom estrogenów. Z tego tez powodu rzadko stwierdza się sklejenie warg sromowych u noworodków, nastolatek i kobiet dorosłych, a częściej w wyżej wymienionych przedziale wiekowym. Kolejny czynnik predysponujący to pieluchy jednorazowe, których większość jednak używa (okazuje się, że przy wielorazowych problem pojawia się rzadziej, a najlepiej działa odpieluchowanie). Nieprawidłowe używanie chusteczek nawilżanych – mocne pocieranie, nadużywanie kremów (w tym niezwykle popularnych z cynkiem – zbyt długo, zbyt często i niekiedy wprowadzanie ich do wejścia pochwy!) i stosowanie płynów do higieny intymnej również sprzyja sklejaniu warg sromowych. O samej pielęgnacji okolicy pieluszkowej poczytasz tutaj: klik. Zdecydowanie rzadziej (na szczęście! ale trzeba o tym pomyśleć) sklejenie warg sromowych ma swoje podłoże w nawracających infekcjach intymnych i urazach (również w molestowaniu seksualnym czy upadku okrakiem na twardy przedmiot). Czy sklejenie warg sromowych mniejszych jest problemem? Obraz Peggy und Marco Lachmann-Anke z Pixabay W około 50% przypadków, zwłaszcza w początkowym okresie sklejenie warg sromowych nie przyczynia się do powstawania dodatkowych problemów. Rozpoznawane bywa przypadkowo w trakcie badania tej okolicy. Z czasem zaobserwować jednak można: infekcje układu moczowego (w przypadku infekcji układu moczowego zwraca się szczególne uwagę na tę okolicę) stan zapalny pochwy i sromu obecność upławów trudności w oddawaniu moczu moczenie, wyciekanie moczu po mikcji Kiedy objawy są szczególnie mocno nasilone albo sklejenie warg nie występuje w typowym wieku to konieczna może być dodatkowa diagnostyka. Co robić? Przede wszystkim nic na własną rękę. Jeśli zauważysz u swojej córeczki sklejenie warg sromowych to udaj się do lekarza. Są opcje leczenia i nie-leczenia. Obserwację bez żadnych dodatkowych działań można prowadzić w sytuacji gdy dziewczynka nie ma żadnych objawów i jest w typowym wieku. Im starsza będzie tym problem powinien być mniejszy – może dojść do samoistnego rozklejenia się warg gdy dojdzie do zwiększonej produkcji estrogenów (problem ustępuje sam nawet u 80% pacjentek). Odzwyczajanie dziecka od pieluszek, prawidłowa higiena okolicy krocza i nauka chodzenia również mogą przyczynić się do szybszego ustąpienia problemu. Zdarzają się jednak nawroty, więc czujna obserwacja powinna być cały czas prowadzona. Obraz Jill Wellington z Pixabay Estrogeny Maść do smarowania. Kiedy pojawiają się jakiekolwiek objawy (stany zapalne, trudności w oddawaniu moczu, upławy, zakażenia układu moczowego) to lekiem pierwszego wyboru są preparaty estrogenowe do stosowania miejscowego (kremy). Stosujemy je przez 2-4 tygodni – oczywiście po wyraźnym zaleceniu lekarskim. Alternatywą dla wyżej wymienionych są preparaty sterydowe – również do stosowania miejscowego (krem z betametazonem). Oba preparaty mają jednak działania niepożądane, zwłaszcza w przewlekłym stosowaniu. Postępowanie chirurgiczne Nazwałabym je ostatecznością i leczeniem zarezerwowanym dla określonych przypadków. Nawracające i ciężkie objawy na przykład. Albo brak poprawy leczenia zachowawczego (po kremach). Zabieg przeprowadza się w znieczuleniu, a po zabiegu obowiązuje często stosowanie preparatów estrogenowych i czujna obserwacja – może dochodzić do nawrotów. Źródła: „Postępowanie w sklejeniu warg sromowych. Aktualne Zalecenia North American Society for Pediatric and Adolescent Gynecology” Sklejenie warg sromowych – opis przypadku. Wanda Komorowska-Szczepańska, Piotr Guthnecht. Sklejenie warg sromowych u dziewczynek. K. Żak, B. Płoska, A. Kowal, O. Szczygielski Synechia wargozrost Synechia jest to zrost między wargami sromowymi mniejszymi i występuje oczywiście u dziewczynek. Może ona również występować u większych dziewczynek, w okresie pokwitania, ale także u dorosłych kobiet. Synechia, czyli wargozrost najczęściej spowodowana jest urazem bądź stanem zapalnym w obrębie narządu rodnego. Jeśli stwierdzimy, że w trakcie codziennej toalety nie możemy rozróżnić fałd warg sromowych większych od fałd warg sromowych mniejszych, to należy udać się do specjalisty – chirurga dziecięcego bądź urologa. Synechia często nie powoduje żadnych dolegliwości, czasem jednak zdarzają się takie objawy jak: zmiana kierunku wypływu moczu, świąd i ból w okolicach intymnych, dyskomfort podczas oddawania moczu. Postępowanie sprowadza się wyłącznie do obserwacji lub miejscowego leczenia zachowawczego za pomocą maści estrogenowych lub steroidowych. Czasem konieczne jest mechaniczne rozdzielenie warg sromowych – robi to chirurg dziecięcy. Czasem konieczne jest mechaniczne rozdzielenie warg sromowych – robi to chirurg dziecięcy. Przyczyny synechii Czasami zrost warg sromowych jest związany z głębszymi zaburzeniami anatomicznymi, a także endokrynnymi. Czasem występują wady związane z nadmiarem androgenów, które powodują, że zrost warg sromowych powstał jeszcze w okresie życia płodowego. Dlatego bardzo ważne jest, aby po porodzie położna bądź neonatolog weryfikowali poprawność narządów płciowych zewnętrznych i dotyczy to zarówno chłopców, jak i dziewczynek. Natomiast jeśli my sami stwierdzimy jakąś nieprawidłowość już po przywiezieniu noworodka do domu, np. w trakcie zabiegów higienicznych zauważymy, że wargi sromowe są sklejone, zrośnięte, to należy tę sytuację rozwiązać przez konsultację ze specjalistą. W zdecydowanej większości przypadków wystarczy delikatne rozklejenie. Bardzo rzadko jest wymagane znieczulenie ogólne bądź zabiegi chirurgiczne związane z rozcięciem, a potem zszywaniem warg sromowych. Trzeba zbadać, czy taki wargozrost nie jest skutkiem urazu lub infekcji układu moczowego, jakie często dotykają dzieci. W sytuacji takiej infekcji badamy, czy nie występują inne wady układu moczowego. Jeśli nie, to zwykle decydujemy się na przedłużone podawanie leków odkażających mocz do czasu wygojenia warg sromowych po ich rozdzieleniu. ———————— Przyczyny sklejenia warg sromowych niemowląt powikłania pieluszkowego zapalenia skóry (rumienia pieluszkowego) – stanu zapalnego rozwijającego się w efekcie styczności skóry dziecka z pieluszką, objawiającego się zaczerwieniem skóry, powstawaniem krostek i pęcherzyków, które z kolei może prowadzić do sklejania i zrastania się warg sromowych mniejszych; urazy mechaniczne wywołane nieprawidłowym pieluchowaniem; podrażnienia chemiczne przez stosowanie niewłaściwych środków higieny intymnej (dzieci absolutnie nie mogą używać płynów do higieny dla dorosłych kobiet z powodu różnicy w pH); nadmierne wysuszenie okolic intymnych. Prawidłowa higiena intymna dziecka Nawilżanie okolic intymnych zalecaną maścią i umiarkowane używanie nawilżanych chusteczek zamiast wody; Regularne zmienianie pieluszek; Dokładne mycie i suszenie okolic intymnych; Wentylacja okolic intymnych, czyli zostawianie dziecka bez pieluszki. Zobacz też: Spodziectwo Zaburzenia rozwoju płci Anatomia waginy dojrzewanie dziecko dziewczęta niemowlę urolog Synechia czyli zrośniete wargi sromowe mniejsze u dziecka Autor: Synechia czyli zrośnięte wargi sromowe u dziecka to dolegliwość występująca zwykle w 2-3 roku życia dziewczynki. Pod określeniami zrośnięcie warg sromowych czy sklejenie warg sromowych kryje się nabyta anomalia narządów płciowych u dziewczynek – synechia. Problem ten dotyczy ok. 1% dziewczynek. Co jest przyczyną synechii ? Jakie są objawy sklejenia warg sromowych? Synechia to dolegliwość występująca zwykle w 2-3 roku życia. Noworodki są prawdopodobnie chronione oddziaływaniem estrogenów matki. Choć szczyt nasilenia występuje pomiędzy 13 a 23 miesiącem życia, to zrośnięte wargi sromowe widywane są także u dzieci aż do okresu dojrzewania. Istotę problemu stanowi występowanie bogato unaczynionej listewki skórnej, łączącej ze sobą wargi sromowe i zamykającej czasami prawie zupełnie przedsionek pochwy. W zależności od miejsca zrostu wyróżniamy: zrost warg sromowych przedni; zrost warg sromowych środkowy – łączący wargi w taki sposób że od okolicy cewki moczowej i wędzidełka tylnego pozostają wolne przestrzenie; zrost warg sromowych tylny – występuje najczęściej i obejmuje obszar od spoidła tylnego do środka sromu, a czasami zamyka niemal cały przedsionek pochwy. >> Przerost warg sromowych: przyczyny dużych i wystających warg sromowych Sklejone wargi sromowe – przyczyny Powstaniu synechii sprzyja budowa anatomiczna małych dziewczynek. Przed okresem pokwitania ich zewnętrzne narządy płciowe są pokryte delikatnym nabłonkiem, przez co wargi sromowe są cienkie i łatwo mogą się skleić. Ponadto komórki nabłonka charakteryzują się obniżoną zawartością estrogenów, co jest charakterystyczne dla tego wieku i powoduje suchość pochwy i sprzyja powstawaniu synechii. Narażenie na czynniki drażniące może prowadzić do uszkodzenia nabłonka i obnażenia błony śluzowej. W wyniku uszkodzenia, przylegające do siebie powierzchnie pokrywają się włóknikowym wysiękiem i łatwo dochodzi do ich sklejenia, następnie w przebiegu procesu gojenia następuje delikatny zrost warg sromowych. >> Jak nazywać intymne części ciała dziecka? Może to być wynikiem mechanicznego urazu (np. przez źle dopasowaną lub nieprawidłowo założoną pieluszkę), drażnienia (przez stosowanie niewłaściwych środków do higieny intymnej – środki o niskim pH, odpowiednie do higieny intymnej osoby dorosłej, u małych dziewczynek powodują podrażnienia) oraz infekcji. Jednak najczęściej sprawcą jest długotrwały kontakt z moczem i kałem, albo u dziewczynek noszących pieluszki, albo u dziewczynek, które jeszcze nie nauczyły się kontrolować mikcji i defekacji. Często współwystępującym stanem jest pieluszkowe zapalenie skóry (rumień pieluszkowy) – stan zapalny objawiający się zaczerwieniem skóry, obecnością krost, grudek i pęcherzyków. >> Powiększona moszna u chłopców, wodniak jądra, stulejka. Najczęstsze problemy narządów intymnych [WYWIAD] Objawy i wygląd zrośniętych warg sromowych W większości przypadków synechia nie wywołuje żadnych objawów i stwierdzana jest przypadkowo przez lekarza podczas rutynowego badania. Mogą występować: utrudniony odpływ moczu, ponieważ część wpływa do pochwy i powstałego zachyłka moczenie – zalegający mocz stopniowo wypływa ból, świąd i zaczerwienienie okolic intymnych Badania laboratoryjne moczu mogą mylnie wskazywać na infekcję dróg moczowych, gdyż zgromadzona porcja moczu jest zanieczyszczona, jednak powikłaniem może być również faktyczne zakażenie układu moczowego. Jak leczyć zrośnięte wargi sromowe u dziecka? Postępowanie terapeutyczne zależy od nasilenia wady. Jeżeli nie są obecne objawy, przyjmujemy postawę wyczekującą. Prawdopodobnie po wejściu w okres dojrzewania, w związku ze wzrostem poziomu estrogenów, dojdzie do naturalnego rozklejenia się warg sromowych. Należy jednak zwrócić szczególną uwagę na prawidłowe przestrzeganie zasad higieny intymnej. W przypadku znacznego nasilenia objawów, stosuje się miejscową terapię maścią sterydową, aplikowaną wzdłuż linii zrostu warg sromowych mniejszych. Kuracja okazuje się skuteczna w ok. 90%. Nie powinna jednak trwać dłużej niż kilka tygodni, ze względu na możliwość wystąpienia działań niepożądanych: przebarwienia skóry sromu, miejscowe podrażnienie i świąd sromu i pochwy, krwawienia z dróg rodnych, powiększenie i bolesność piersi. Jeżeli leczenie jest nieefektywne, kolejnym krokiem jest próba ręcznego rozdzielenia warg sromowych mniejszych w warunkach ambulatoryjnych po zastosowaniu miejscowo znieczulającego kremu. W przypadku bardzo silnych zrostów może być konieczna interwencja chirurgiczna w znieczuleniu ogólnym. Synechia czyli sklejenie warg sromowych Sklejenie warg sromowych czyli inaczej synechia jest schorzeniem nabytym, które występuje w większości u małych dziewczynek po 3 miesiącu, zazwyczaj między 13 a 23 miesiącem życia dziecka. Są także przypadki występowania u dorosłych kobiet, ale zdarza się to naprawdę rzadko. Konieczna jest w takim przypadku wizyta u specjalisty (może to być wizyta u pediatry lub u ginekologa dziecięcego) i rozpoczęcie leczenia. Przyczyny powstawania i objawy synechii U malutkich dziewczynek występuje naturalnie zbyt mała ilość estrogenu, wargi sromowe są suche i cienkie. Z tego powodu tkanka się uszkadza i podczas gojenia się może dojść do sklejenia się warg sromowych. Urazy mechaniczne spowodowane źle założoną czy nieodpowiednio dopasowaną pieluszką także się przyczyniają do powstania tego schorzenia. Zbyt długie noszenie pieluszki z moczem lub kałem, czy podrażnienie poprzez stosowanie nieodpowiednich środków myjących oraz różne infekcje układu moczowego zwiększają ryzyko wystąpienia synechii. Głównymi pojawiającymi się objawami sklejenia warg sromowych jest świąd, ból, zaczerwienienie a także problem z oddawaniem moczu. Rodzaje synechii i leczenie Wyróżnia się sklejenie przednie, środkowe i tylne, czyli w zależności od miejsca , w którym doszło do zrośnięcia. Sklejenie tylne występuje w większości przypadków, niestety powoduje najwięcej problemów, właśnie także z oddawaniem moczu. W pierwszym etapie dolegliwość jest łatwo wyleczyć, ponieważ dochodzi do sklejenia warg sromowych mniejszych. Natomiast gdy już dojdzie do całkowitego sklejenia warg sromowych, wtedy pojawiają już się większe problemy, ponieważ dochodzi do pozostawania moczu we fałdkach i powstają liczne infekcje. Można stosować leczenie farmakologiczne polegające na stosowaniu przepisanej przez lekarza maści estrogenowej lub sterydowej. Bardzo dobrze jeżeli takie leczenie okaże się wystarczające, jednak czasami może okazać się nieskuteczne. W takim przypadku stosuje się mechaniczne rozdzielenie warg sromowych w znieczuleniu miejscowym lub chirurgiczne rozdzielenie warg sromowych wykonywane w znieczuleniu ogólnym. Nie wolno na własną rękę próbować ich rozdzielać! Nie pomożemy dziewczynce, a wręcz przeciwnie, bo pogorszymy sprawę, dostarczymy jej masę bólu i powikłań. Zrośnięcie (sklejenie) warg sromowych – co to jest? Synechia i jej przyczyny, objawy oraz leczenie Zrośnięcie warg sromowych, znane też pod nazwą sklejenie warg sromowych czy synechia, dotyczy niemalże tylko małych dziewczynek – bardzo rzadko, ale jednak, występuje u dorosłych kobiet. Objawy zrośnięcia warg sromowych to problemy z oddawaniem moczu, ból w okolicach intymnych, świąd. Synechia wymaga leczenia specjalistycznego – nie można czekać, aż “przejdzie samo”! Dziewczynki nie rodzą się ze sklejonymi wargami sromowymi, schorzenie pojawia się później, minimum po trzecim miesiącu życia. Synechia występuje najczęściej u dziewczynek między trzynastym a dwudziestym trzecim miesiącem życia. Dotyczy około 3,3 procent dziewczynek w tym wieku. Szacuje się, że zrośnięcie warg sromowych występuje u 1,8 procent dziewcząt przed okresem dojrzewania. Jak już wspomnieliśmy, synechia jest schorzeniem nabytym, a nie wrodzonym. Przyczyny zrośnięcia warg sromowych to: urazy mechaniczne – na przykład nieprawidłowo założona czy źle dopasowana, uciskająca pielucha, podrażnienia genitaliów poprzez mycie niewłaściwymi środkami, przedłużający się kontakt miejsc intymnych z moczem i kałem (na przykład noszenie długo tej samej pieluszki), różne infekcje układu moczowego. Dlaczego synechia występuje w absolutnie znakomitej większości przypadków u małych dziewczynek, a nie kobiet? Małe dziewczynki charakteryzuje tak zwany hipoestrogenizm, czyli niskie stężenie estrogenu. To naturalne. Z tego względu ich wargi sromowe są cienkie i suche. Na skutek wymienionych już czynników, które powodują procesy zapalne, tkanka się uszkadza, a podczas procesu gojenia może po prostu sklejać. Za pierwszy etap sklejenia warg sromowych można uznać sklejenie warg sromowych mniejszych. Wtedy dolegliwość jest łatwiejsza do wyleczenia. Gdy dochodzi do całkowitego sklejenia warg sromowych, mocz odkłada się między fałdami skóry, powodując liczne i nawracające infekcje. Oprócz tego pojawiają się takie objawy jak świąd, zaczerwienienie, ból. Rodzaje sklejenia warg sromowych wyróżniamy na podstawie dokładnego miejsca, w którym powstało. To zrost przedni, środkowy i tylny. Ten ostatni występuje najczęściej, jest najbardziej rozległy i powoduje największe problemy, między innymi z oddawaniem moczu. Sklejenie warg sromowych może prowadzić do wielu dolegliwości. Są to przede wszystkim: infekcje układu moczowego, chroniczny ból w okolicach genitaliów, problemy z oddawaniem moczu (w ciężkich przypadkach bezmocz lub zatrzymanie moczu). Leczenie zrośnięcia warg sromowych może być albo farmakologiczne, albo zabiegowe. Leczenie farmakologiczne polega na stosowaniu maści – w grę wchodzi maść estrogenowa i sterydowa. Najkorzystniej, jeśli takie leczenie wystarczy, bowiem oszczędzi dziewczynce nieprzyjemności związanych z zabiegiem. Niestety, czasem jest on konieczny. Stosuje się manualne/mechaniczne bądź chirurgiczne rozdzielenie warg sromowych. Każde z nich powinno być stosowane przy znieczuleniu, mechaniczne najczęściej jedynie miejscowym, zaś chirurgiczne – ogólnym. Opiekun pod żadnym pozorem nie powinien próbować samodzielnie rozdzielić warg sromowych dziewczynki! Spowoduje to ból, traumę i, najprawdopodobniej, powikłania. Przeczytaj: Ginekolog dziecięcy – kiedy się do niego wybrać Zrośnięcie warg sromowych może wystąpić również u dorosłych kobiet, są to jednak przypadki bardzo rzadkie. Zdarza się to po menopauzie, gdy poziom estrogenów jest obniżony. Bywa również komplikacją po radioterapii w leczeniu onkologicznym. Może być też efektem złego zagojenia się rany po urazie miejsc intymnych. Leczenie synechii u kobiet dorosłych nie różni się od tego stosowanego u dziewczynek. Synechia – delikatny problem małych dziewczynek Konsultacja: Anna Jaworska, lekarz rodzinny Synechia to sklejenie bądź zrośnięcie warg sromowych mniejszych. Może być częściowa (wargi sromowe są zrośnięte lub sklejone tylko na pewnym odcinku) albo całkowita. Czasem dochodzi do niej już u niemowląt, ale najczęściej diagnozuje się ją u małych dziewczynek, do około 3. roku życia. Niekiedy synechia pojawia się w wieku przedszkolnym, a wtedy za jej główną przyczynę uważa się niewykryty i niewyleczony stan zapalny narządów płciowych. U nastolatek problem ten w zasadzie nie istnieje, bo pod wpływem wyższego stężenia estrogenów wargi sromowe mniejsze same się rozłączają. Skąd się bierze synechia? Jej powstaniu sprzyja budowa anatomiczna małych dziewczynek. Ich wargi sromowe są cienkie i łatwo mogą się skleić. Dodatkowo niski poziom estrogenów charakterystyczny dla tego wieku powoduje suchość pochwy i sprzyja synechii. Do jej wystąpienia przyczynić się może także: niewłaściwa higiena intymna, która prowadzi do nadmiernego wysuszenia okolic pochwy. Na przykład za niekorzystne uważa się przemywanie strefy intymnej wyłącznie (!) nawilżanymi chusteczkami (przynajmniej raz dziennie trzeba użyć zwykłej wody). Albo zaniedbywanie natłuszczania okolic pochwy (zwłaszcza gdy widzisz zaczerwieniania) wazeliną lub oliwką; (Czytaj też: pieluchy tetrowe kontra jednorazowe) przewlekłe drażnienie okolicy pochwy. Dochodzi do niego np. wtedy, gdy źle założona pieluszka powoduje mikrourazy – małe rany sprzyjają sklejaniu się warg sromowych i w konsekwencji ich zrastaniu; nawracające pieluszkowe zapalenie skóry. Czasem więc wystarczy popełnić kilka błędów w codziennej higienie i pielęgnacji dziecka, by doszło do synechii. Warto więc kontrolować sytuację, raz na jakiś czas oglądając narządy intymne córki. A z pewnością trzeba to zrobić, gdy dziecko pokazuje, że odczuwa ból w kroczu. Albo wciąż moczy ubranka mimo, że ma założoną pieluszkę (to może wskazywać na nierówny wypływ moczu, do którego dochodzi, gdy wargi sromowe zrastają się tak, że zasłaniają ujście cewki moczowej). Leczenie synechii Zlepione wargi sromowe mniejsze należy jak najszybciej rozdzielić, bo z biegiem czasu mogą się zrosnąć. A to grozi nie tylko defektem kosmetycznym, ale i nawracającymi bolesnymi stanami zapalnymi sromu, pochwy i układu moczowego. Dlaczego? Ponieważ gdy wargi sromowe mniejsze się zrosną, może powstać zaułek, w którym będzie zalegać niewielka ilość moczu. Tam też zacznie gromadzić się mastka. W tym ciepłym i wilgotnym miejscu powstaną więc doskonałe warunki do rozwoju bakterii. Dlatego nie ma sensu zwlekać z wizytą u urologa dziecięcego (potrzebne jest skierowanie od pediatry albo lekarza rodzinnego) lub ginekologa dziecięcego (skierowanie nie jest potrzebne). Ale uwaga! Warto wybrać się do doświadczonego i polecanego specjalisty, z odpowiednim podejściem do małych pacjentek, bo synechia to delikatny problem, a badanie niekomfortowe (dziecko musi położyć się na plecach, rozchylić nóżki i pozwolić się zbadać). Terapia krok po kroku Synechię leczy się najpierw zachowawczo, w domu. Należy stosować miejscowo preparat estrogenowy – wmasowuje się go delikatnie w zrost, a po kilku dniach naciska się zrost i próbuje rozchylać wargi sromowe mniejsze. Takich prób należy wykonać kilka. Lekarze zwykle każą czekać 3-4 tygodnie na efekty. Nie ma ich? Nie próbuj na własną rękę przedłużać kuracji, bo mogą wystąpić działania niepożądane, tj. krwawienia z dróg rodnych lub powiększenie gruczołów piersiowych, tylko wróć do specjalisty. Niekiedy na synechię przepisuje się maść ze sterydami. Ją również wmasowuje się w zrost i po określonym przez lekarza czasie, podejmuje się próby rozłączenia warg sromowych mniejszych. Lekarz może też zaproponować dodatkowo specjalne preparaty, które działają antybakteryjnie (zapobiegają ewentualnym infekcjom) oraz takie, które wpływają na pogrubienie warg sromowych. Czytaj dalej na następnej stronie: Synechia – delikatny problem małych dziewczynek Mlodamama92 2019-03-22 10:54:04 0 48 Mlodamama92 2019-03-22 10:54:04 0 48 Synechia – czym ona jest i jak się ją leczy? Wiele mam – tych młodych, jak i starszych, dopiero u lekarza słyszy pojęcie synechii. Jest to nic innego, jak sklejenie warg sromowych. Zastanawiają się wtedy, jakim cudem u ich dzieci doszło do czegoś takiego. Przecież dbały o higienę i robiły wszystko tak, jak zostały poinstruowane w szpitalu. Więc jakim cudem ich córki dotknął taki problem? Już tłumaczę. Synechia jest dość częstym zjawiskiem, które możemy zauważyć u malutkich dziewczynek, a także i dorosłych kobiet, choć zdarza się to bardzo rzadko. Dzieje się tak z kilku powodów: zbyt małej ilości estrogenu noszenia długo tej samej pieluszki z moczem lub kałem urazów mechanicznych, podrażnieniu genitaliów infekcji układu moczowego Synechia pojawia się po trzecim miesiącu życia i występuje najczęściej u dziewczynek między trzynastym, a dwudziestym trzecim miesiącem. Objawami są: świąd zaczerwienienie ból problem z oddawaniem moczu Co robić, jeśli zauważymy u naszej córki taki problem? Przede wszystkim nie panikować. Jeśli zauważymy ją dość wcześnie, synechia nie jest wcale tak poważnym problemem. Na samym początku musimy umówić się do lekarza – może to być pediatra lub ginekolog dziecięcy. On oceni sytuację i wypisze skierowanie do chirurga dziecięcego. Poinformuje również, że wargi mogą się odkleić same, ale nim do tego dojdzie, trochę czasu. Następnie trzeba umówić wizytę u chirurga, który po obejrzeniu problemu przepisze maść zawierającą estrogen i wytłumaczy, kiedy i jak jej używać. Są jeszcze również inne sposoby odklejenia warg: mechaniczny bądź chirurgiczny. Po części są one nieskuteczne, gdyż problem po czasie powraca i, niestety, większość chirurgów robi to bez znieczulenia. Przyznam szczerze, że o tym problemie przeczytałam na jednym forum i nie spodziewałam się, że dotknie on także i moją córkę. Możecie sobie wyobrazić, jak się poczułam po wyjściu od lekarza, który powiedział, że córka ma sklejone wargi sromowe i trzeba udać się na konsultację do chirurga. Byłam przerażona i obawiałam się, że trzeba będzie wykonać zabieg, a tego bardzo nie chciałam. Na szczęście wszystko dobrze się skończyło – maść z estrogenem bardzo nam pomogła. Pamiętajcie! Jeśli zauważycie, że coś Was niepokoi, udajcie się do lekarza. Problemów, zwłaszcza u małych dzieci, nie można bagatelizować. Przewijanie albo kąpiel maluszka to dobra okazja, aby przyjrzeć się jego pupie i okolicom. Dzięki takiej uważnej, codziennej kontroli nie tylko często uda ci się zdusić w zarodku odparzenie, ale też wychwycić poważne choroby narządów płciowych maluszka, które - nieleczone - mogą prowadzić do niepłodności w dorosłym życiu. Zobacz, na co zwrócić pochwy Ta dolegliwość może przytrafić się dziewczynkom w każdym wieku. Często jest konsekwencją nieprawidłowej - do charakterystycznych objawów należą zaczerwienienie i świąd pochwy. Pojawia się także wydzielina, zwykle o nieprzyjemnym - najczęściej choroba jest wywołana atakiem grzybów albo bakterii, dlatego może być konieczne wykonanie wymazu z pochwy i podanie antybiotyku. Zdarza się też, że zapalenie pochwy jest objawem owsicy (owsiki podczas składania jajeczek zapuszczają się w okolice warg sromowych i podrażniają je) – wtedy potrzebne będzie leczenie Infekcje narządów płciowych zdarzają się często po kuracji antybiotykami. Te leki eliminują nie tylko groźne bakterie, ale również i te dobre, chroniące narządy warg sromowych U małej dziewczynki wargi sromowe są pokryte cienkim nabłonkiem. Jeśli ulegnie on uszkodzeniu (np. podczas stanu zapalnego pochwy), wargi sromowe mogą się skleić. Taki stan często jest przyczyną nawracających zakażeń dróg - najczęściej brak. Często dopiero pediatra zauważa sklejone wargi sromowe podczas - polega na mechanicznym rozdzieleniu warg sromowych (w znieczuleniu miejscowym). Lekarz może też zapisać maść do stosowania przed Do sklejenia warg sromowych zwykle dochodzi u dziewczynek w pierwszym roku życia. Kłopoty związane z tym schorzeniem mogą To dolegliwość małych chłopców. Polega na zwężeniu napletka, które może utrudniać oddawanie moczu oraz prawidłową - jako że zasłonięte jest ujście cewki moczowej, dziecko siusia cienką strużką. Może też często chorować na zapalenie prącia albo układu - zwykle leczenie stulejki podejmuje się dopiero po czwartych urodzinach malucha. Lekarz przepisuje maść sterydową albo kieruje chłopca na zabieg, podczas którego chirurg próbuje zsunąć napletek (w znieczuleniu miejscowym). Jeżeli to nie poskutkuje, potrzebna będzie operacja w znieczuleniu Nie próbuj ściągać napletka na siłę. Do końca drugiego roku życia jest on przyklejony na stałe. Próby odprowadzania go mogą spowodować powstawanie Mówimy o nim wtedy, kiedy jądro (jedno albo oba) nie zstąpi do - jeśli moszna jest pusta lub wyczułaś w niej tylko jedno jądro, idź z dzieckiem do - taka sytuacja zwykle wymaga zabiegu, w czasie którego jądro (jądra) umieszcza się w Operację trzeba wykonać najpóźniej między 12. a 16. miesiącem życia dziecka, bo znajdujące się poza moszną (w kanale pachwinowym lub w brzuchu) jądro może ulec przegrzaniu i uszkodzeniu. #11 U nas tez byl ten problem, ja nieswiadoma mama, zostalam uswiadomiona przez siostre meza, zabieg trwal 30 sekund, Mala nawet nie zaplakala. teraz juzn tylko codziennie sprawdzac i rozszerzac cipke zeby sie ponownie nie skleilo, mozna tez smarowac mascia z lub oliwka. reklama #12 U nas znowu ten sam problem. Dwa rozklejania i skleja się ponowine. Skonsultuję się jeszcze z innym lekarzem, aby potwierdzić opinię innej lekarki, żeby nic z tym nie robić i że w sytuacji, kiedy organizm zacznie sam wytwarzać hormony, to samo się rozklei #13 Kurde z twojego suwaczka wnioskuje, ze corcia juz spora jest, ginekolozka u ktorej byla mowila ze to sie zdarza i ze dobrze jest wlasnie rozkleic bo gdy dziecko sika to tam sie mocz dostaje i moga byc infekcje U nas poki co spokoj, smarowalam ja mascia z wit. A chyba z miesiac i jest ok, a za kazdym razem po kapieli poprostu rosciagam cipke i sprawdzam stan. #14 Kurde z twojego suwaczka wnioskuje, ze corcia juz spora jest, ginekolozka u ktorej byla mowila ze to sie zdarza i ze dobrze jest wlasnie rozkleic bo gdy dziecko sika to tam sie mocz dostaje i moga byc infekcje U nas poki co spokoj, smarowalam ja mascia z wit. A chyba z miesiac i jest ok, a za kazdym razem po kapieli poprostu rosciagam cipke i sprawdzam stan. A widzisz, Twoja córcia daje sobie sprawdzać a z naszą jest gorzej, bo po tych dwóch rozklejaniach nie da sobie zaglądać. Nie ma problemów ze zmianą pieluszki, ale jak tylko widzi, że chcemy sprawdzić, czy znowu się nie zkleja, to składa nóżki razem. Nie mówię już o natłuszczaniu maścią, bo sama nie da a jak próbujemy na siłe, to jest wrzask. Mąż to już w ogóle stwierdził, że jak ja mam ją smarować na siłe, to on wychodzi, bo nie chce słyszeć tego wrzasku... #15 o kurcze tak czytam i teraz mysle czy u nadzi jest wszystko wporzadku. Wyglada jakby bylo okey,ale pisalyscie,ze sama sie nie zorientowalyscie. czy moglybyscie postarac sie opisac jak to wyglada? Nadia ma bilns na roczek niedlugo,nie wiem czy pani doktor bedzie zagladac do pochwy,ale jak nie to moze poprosze zeby sprawdzila czy wargi sa nie sklejone,bo sie troszke przestraszylam,skoro tak czesto to wystepuje u dziewczynek #16 No u nas to wygladalo tak ze jak rozszerzylismy cipke to otwor nie wygladal jak u doroslej kobiety tylko miala dziurke jak glowka od szpilki. Normalnie powinno byc taki trojkacik, jak u normalnej kobiety tylko malutki jak malutka cipka. Nie wiem dokladnie jak to opisac rubi wakacyjna mama ;-) #17 U nas znowu ten sam problem. Dwa rozklejania i skleja się ponowine. Skonsultuję się jeszcze z innym lekarzem, aby potwierdzić opinię innej lekarki, żeby nic z tym nie robić i że w sytuacji, kiedy organizm zacznie sam wytwarzać hormony, to samo się rozklei można czekać aż się samo rozklei pod warunkiem, że cewka moczowa ma ujście... u mojej córki zrobiła się taka jakby kieszonka i mocz się cofał powodując infekcje dróg moczowych... #18 Witam Wczoraj u mojej malej zauwazylam ten sam problem!! i jestem przerazona :-( Tylko nie wiem co o tym myslec bo mala ma te mniejsze wargi sklejone ale nie ze one sa sklejone ze soba tylko sa przyklejone do scianki pochwy ...nie wiem czy rozumiecie o co mi chodzi,wejscie do pochwy jest otwarte,a wargi sa sklejone ale w druga strone... mialyscie do czynienia z czyms takim?? Maja to tez moje pierwsze dziecko i pojecia nie mialam,ze musze jej w cipcie zagladac i kontrolowac,jak mniejsza byla to robilam to ale ostatnio musze przyznac,ze juz nie :-( Mam termin u pediatry na 15:00. Hej wiem ze minęło już sporo lat ale co dalej działo się z tymi wargami pamiętasz co lekarz powiedział i czy się rozkleiły ? reklama #19 Witam Wczoraj u mojej malej zauwazylam ten sam problem!! i jestem przerazona :-( Tylko nie wiem co o tym myslec bo mala ma te mniejsze wargi sklejone ale nie ze one sa sklejone ze soba tylko sa przyklejone do scianki pochwy ...nie wiem czy rozumiecie o co mi chodzi,wejscie do pochwy jest otwarte,a wargi sa sklejone ale w druga strone... mialyscie do czynienia z czyms takim?? Maja to tez moje pierwsze dziecko i pojecia nie mialam,ze musze jej w cipcie zagladac i kontrolowac,jak mniejsza byla to robilam to ale ostatnio musze przyznac,ze juz nie :-( Mam termin u pediatry na 15:00. Hej wiem ze minęło już kilka lat ale znalazłam akurat taki wątek u ciebie. Jak skończyła się histtoia z tymi wargami właśnie skleconymi do ścianki pochwy ? reklama Synechia to zrośnięcie (sklejenie) warg sromowych mniejszych. Problem dtyczy przede wszystkim małych dziewczynek − między 3. miesiącem a 3. rokiem życia, choć może również pojawić się u dorosłych kobiet (np. w wyniku urazów mechanicznych czy po radioterapii). Przyczyną synechii jest niski poziom estrogenów, stany zapalne okolic sromu czy niewłaściwa higiena intymna niemowląt. Jak przebiega leczenie zespolenie się warg sromowych mniejszych? Synechia to sklejenie warg sromowych mniejszych. Wargi sromowe są połączone włóknistą, cienką, szarawą tkanką, która może występować od spoidła tylnego do łechtaczki, zasłaniając ujście cewki moczowej i przedsionek pochwy. Główną przyczyną sklejenia warg sromowych jest stan zapalny sromu wywołany podrażnieniem i infekcją, występuje u dziewczynek i kobiet z niskim stężeniem estrogenów (hipoestrogenizm). U małych dzieci zapaleniu sromu sprzyjają: noszenie jednorazowych pieluszek (wargi sromowe są stale blisko siebie, łatwo dochodzi do zanieczyszczenia kałem), stosowanie chusteczek nawilżających zamiast mycia, używanie kosmetyków do higieny okolic intymnych, występowanie biegunek z kwaśnymi stolcami. Do synechii predysponują także urazy okolicy moczowo-płciowej. W przypadku zakażeń o etiologii zakaźnej, tj. Neisseria gonorrhae (rzeżączka), Trichomonas vaginalis (rzęsistek pochwowy) u małych dzieci lub nastolatek, które nie rozpoczęły współżycia, należy rozważyć molestowanie seksualne. Grzybicze zakażenia sromu i pochwy najczęściej występują w przebiegu leczenia antybiotykami oraz w niewyrównanej cukrzycy. Synechia – objawy Sklejenie warg sromowych zazwyczaj nie daje objawów i wykrywane jest podczas rutynowego badania pediatrycznego. Przy znacznym sklejeniu mogą pojawić się problemy z oddaniem moczu – płacz dziecka w trakcie mikcji, przedłużona mikcja lub wyciek moczu. Zaleganie moczu w pochwie może wywoływać dyskomfort i ból. Mogą pojawiać się częstsze zakażenia układu moczowego i upławy, w badaniu ogólnym moczu może występować niewielki krwinkomocz. Przy całkowitym sklejeniu dochodzi do zatrzymania moczu. Sklejenie warg sromowych – leczenie Przy braku dolegliwości z powodu synechii zaleca się obserwację z zachowaniem odpowiedniej higieny intymnej. Najczęściej odpieluchowanie oraz rozwój motoryczny dziecka i zwiększona ruchliwość powodują, iż wargi rozklejają się samoistnie. W przypadku braku powodzenia lekiem drugiego rzutu są glikokortykosteroidy stosowane miejscowo. Zazwyczaj jest to 0,05% betametazon, czas jego stosowania jest podobny, jak w przypadku estrogenów. Przy jego stosowaniu mogą wystąpić: rumień, zapalenie mieszków włosowych, ścieńczenie skóry. Postępowanie chirurgiczne (ręczne rozklejenie warg) zarezerwowane jest dla przypadków zatrzymania moczu, nagłego wystąpienia sklejenia lub braku poprawy po leczeniu zachowawczym. Synechia – zapobieganie. Jak powinna wyglądać właściwa higiena intymna dziewczynek? Najważniejsze zasady w higienie okolicy krocza małych dziewczynek to: Odpowiedni kierunek podmywania, podcierania – z góry na dół (od przodu do tyłu, od wzgórka łonowego w kierunku odbytu). Mycie wodą po każdym stolcu (pod bieżącą wodą, w wanience bądź zmoczonymi wacikami). Chusteczki nawilżające powinny być stosowane w przypadkach awaryjnych, poza domem. Należy unikać stosowania żeli do higieny intymnej u dzieci – pH skóry ma zakres od lekko kwaśnego do neutralnego, natomiast pH płynów do higieny intymnej zazwyczaj jest niższe (kwaśne). Sprzyja to podrażnieniom. W przypadku nastolatek i dojrzałych kobiet płyny do higieny intymnej nie są obowiązkowe, a przy ich stosowaniu należy pamiętać, aby wybierać te, z naturalnym składem i nie wprowadzać ich do pochwy – zaburzają jej naturalną florę i mogą wywoływać podrażnienia i upławy. Należy zawsze umyć wargi sromowe zewnętrzne (większe), uprzednio delikatnie je rozchylając. Nie należy w trakcie mycia wprowadzać palców do pochwy. Po umyciu, okolicę krocza należy posmarować lekkim kremem nawilżającym (np. z lanoliną). U młodszych (odpieluchowanych) i starszych dziewczynek bielizna powinna być bawełniana, przewiewna. wróć do bloga czytaj kolejny E. Rudnicka, I. Rogozińska, R. Smolarczyk, Postępowanie w sklejeniu warg sromowych mniejszych, „Pediatra po Dyplomie” 2018, nr 1. J. L. Bacon, M. E. Romano, E. H. Quint, Clinical recommendation: labial adhesions, “Journal of Pediatric and Adolescent Gynecology” 2015, nr 28, s. 405–409. E. Melek, F. Kilicbay, Sarikas, i in., Labial adhesion and urinary tract problems: The importance of genital examination, “Journal of Pediatric Urology” 2016, nr 12, s. 111-115. Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym. Zgłoś uwagi Bostonka to choroba zakaźna wywoływana przez enterowirusy, najczęściej wirusa Coxsackie A16. Dotyka głównie dzieci do 5. roku życia, choć mogą na nią zachorować także dorośli. Nazywana jest chorobą dłoni, stóp i jamy ustnej (HFMD), ponieważ jej najbardziej charakterystycznym objawami są wykwity skórne (bolesne, nieswędzące pęcherzyki) występujące na podeszwach stóp, dłoniach oraz na błonie śluzowej jamy ustnej. Sprawdź, jak można się zarazić oraz jak leczy się chorobę bostońską. Katar u niemowlaka może mieć różne przyczyny, najczęstszą z nich są niegroźne infekcje wirusowe. Duża ilość zalegającej wydzieliny powoduje trudności z oddychaniem, a to z kolei wywołuje rozdrażnienie dziecka, uniemożliwia spokojny sen, utrudnia karmienie. Wśród sposobów walki z katarem u niemowlęcia znajdują się stosowanie wody morskiej do nosa, kropli do nosa, plastrów do aromaterapii czy inhalacje. Zaburzenia łaknienia u dzieci, objawiające się obniżonym apetytem lub wybiórczością pokarmową, mogą mieć rozmaite przyczyny. Mogą być stanem fizjologicznym, niewymagającym leczenia (często dotyczy to dzieci w wieku od 1 do 5 lat), lecz mogą również być objawem choroby (np. schorzeń układu pokarmowego, oddechowego, nerwowego). Problemy z apetytem nierzadko towarzyszą dzieciom z zaburzeniami ze spektrum autyzmu, mogą mieć także podłoże emocjonalne. Zaburzenia łaknienia często wymagają wielospecjalistycznego podejścia – współpracy pediatry, lekarzy specjalistów, logopedy, psychologa. Dysplazja stawu biodrowego to najczęściej występująca wada wrodzona wykrywana u noworodków, która pogłębia się wraz z rozwojem dziecka. Częściej dotyczy dziewczynek niż chłopców, może być jednostronna lub dwustronna, a nieleczona może prowadzić do poważnych zmian zwyrodnieniowych oraz do przewlekłego bólu i problemów z poruszaniem się. Dysplazja biodra, jeśli jest wcześnie wykryta, rokuje całkowity powrót do zdrowia. Jak rozpoznać dysplazję stawów biodrowych? Wizyta patronażowa pediatry ma miejsce między 1. a. 4 tygodniem życia dziecka. W trakcie wizyty lekarz bada najważniejsze parametry noworodka, które służą do oceny, czy dziecko prawidłowo adaptuje się do życia pozałonowego. Co warto wiedzieć o wizycie patronażowej pediatry? Badanie stawów biodrowych u niemowląt (badanie preluksacyjne) jest nieinwazyjną, bezbolesną, łatwo dostępną i szybką metodą obrazowej oceny jamy stawu biodrowego i okolicznych tkanek miękkich za pomocą ultradźwięków. Ma ono za zadanie wykrycie ewentualnego występowania dysplazji stawów biodrowych. Najczęściej zaleca jego wykonanie w okolicach 6. tygodniu życia dziecka (nie później niż po ukończeniu 12 tygodni). Dowiedz się, jak przebiega badanie USG bioderek u niemowląt. Od dawna wiadomo, że mleko matki zawiera przeciwciała chroniące niemowlę przed licznymi infekcjami. Wyniki najnowszych badań dowiodły, że nie tylko kobiety, które przeszły infekcję COVID-19, ale także te, które zaszczepiły się przeciwko wirusowi SARS-CoV-2, przekazują przeciwciała swoim dzieciom podczas karmienia ich piersią. Szczepionka Pfizer/BioNTech jest obecnie zatwierdzona dla dzieci, które ukończyły 12. rok życia i starszych. Producent wydał oświadczenie, że produkt jest bezpieczny i generuje silną odpowiedź immunologiczną także u dzieci w wieku od 5 do 11 lat, o czym świadczą wyniki najnowszych badań klinicznych. Kiedy ruszą szczepienia dla kolejnej grupy wiekowej? Zapalenie sromu – kiedy zgłosić się do ginekologa Zapalenie sromu, zwane też zapaleniem warg sromowych, to dolegliwość, która może dotknąć każdą kobietę, niezależnie od wieku. Choć samo w sobie niegroźne, to nieleczone, może doprowadzić do wtórnych zakażeń pochwy, cewki i pęcherza moczowego. Czy w każdej sytuacji, gdy pojawią się objawy wskazujące na zapalenie sromu, należy zgłosić się do lekarza? Zapalenie sromu – objawy Do najczęstszych objawów, wskazujących na zapalenie warg sromowych, należą swędzenie i pieczenie. Towarzyszą im podrażnienie, zaczerwienienie naskórka z białawymi nalotami, ból i szczypanie sromu oraz podwyższona temperatura w okolicy objętej zakażeniem. Przyczyny zapalenia sromu Przyczyn może być kilka i nie wszystkie powodują zmiany, które kwalifikują się do leczenia farmakologicznego. Stąd, nie zawsze od razu trzeba umawiać się na wizytę do ginekologa. Czasem wystarczy usunąć przyczynę, by objawy same zniknęły. Zapalenie alergiczne Tak właśnie się dzieje w przypadku zapalenia sromu na tle alergicznym. Podrażnienie delikatnego nabłonka skóry sromu, może być wynikiem uczulenia na składniki chemiczne, zawarte w żelach myjących, kremach do depilacji, podpaskach, zwłaszcza tych zapachowych lub też detergentach. W takich przypadkach, zapalenie może przejawiać się w postaci wyprysku kontaktowego w miejscu styczności z alergenem. By upewnić się, że dolegliwości w okolicy warg sromowych, są na tle alergicznym, należy usunąć przyczynę. Jeśli mimo to nie znikną, trzeba udać się do ginekologa. Zapalenie grzybicze Zwykle odpowiadają za nie grzyby Candidia albicans, które wykorzystując sprzyjające warunki w postaci dużej wilgotności i podwyższonej temperatury, panującej w okolicy sromu, doprowadzają do infekcji. Jej objawem są białe upławy o kłaczkowatej konsystencji, osadzające się na ścianach sromu. Zapalenie wirusowe Zmiany skórne, występujące w postaci niewielkich pęcherzyków z płynem, są wynikiem zakażenia wirusem Herpes 1 lub 2 (HSV). Pęcherzyki, po opróżnieniu, pękają i tworzą owrzodzenie, co powoduje zaczerwienienie skóry sromu, a nawet obrzęk. Zapalenie bakteryjne Tego typu zapalenie sromu, przyczynę ma zwykle w kontaktach seksualnych. Może pojawić się w czasie zakażenia rzeżączką, kiłą lub przy zdiagnozowanym wrzodzie miękkim wenerycznym. Zbyt niski poziom hormonów To rzadsza przyczyna, ale również się zdarza. U kobiet, które mają zbyt niski poziom estrogenów, dochodzi do zaburzeń w błonie śluzowej pochwy i zanikania śluzu. Jego brak nie tylko powoduje suchość, ale też oznacza brak ochrony przed wnikaniem do pochwy drobnoustrojów, które odpowiadają za rozwój infekcji intymnych. Leczenie By odpowiednio zdiagnozować przyczynę zapalenia sromu, lekarz pobiera wymaz z pochwy i na podstawie uzyskanych wyników, wprowadza odpowiednie leczenie. Może przepisać leki przeciwbólowe, przeciwzapalne oraz przeciwświądowe, a także maści przeciwbakteryjne lub przeciwgrzybicze, w zależności od tego, co wywołało chorobę. By złagodzić objawy, może zalecić nasiadówki z roztworu nadmanganianu potasu lub kory dębu. Pomocne też będą okłady z płynu Burowa, roztworu kwasu bornego lub naparu rumianku. Ból warg sromowych – najczęstsze przyczyny Ból warg sromowych pojawiający się w trakcie chodzenia, siedzenia, oddawania moczu czy podczas stosunku powinien być skonsultowany z lekarzem, ponieważ może świadczyć o poważnej chorobie. Ból warg sromowych pojawiający się w trakcie chodzenia, siedzenia, oddawania moczu czy podczas stosunku powinien być skonsultowany z lekarzem, ponieważ może świadczyć o poważnej chorobie. Ból warg sromowych – urazy mechaniczne sromu, dyspareunia, czyli ból podczas stosunku Urazy mechaniczne okolic warg sromowych mogą być następstwem czynności takich jak: jazda na rowerze, noszenie zbyt obcisłej bielizny i odzieży, współżycie bez właściwego nawilżenia pochwy (szczególnie jeżeli występuje częsta suchość pochwy). Ból sromu odczuwany jedynie podczas stosunku określany jest mianem dyspareunii. Do najczęstszych przyczyn dyspareunii należą: szablowate spojenie łonowe, przebyte zabiegi chirurgiczne dróg rodnych, poród, choroby, takie jak: wulwodynia, stany zapalne narządów rodnych i miednicy małej, suchość pochwy spowodowana nadmiernym wysiłkiem fizycznym (szczególnie u sportowców), przyjmowaniem niektórych leków oraz podczas klimakterium w wyniku niedoboru estrogenów, i po chemioterapii, problemy natury emocjonalnej. Ból warg sromowych – infekcje sromu i pochwy, alergie Bolesność sromu jest częstą dolegliwością występującą przy infekcjach wirusowych, bakteryjnych, grzybiczych lub mieszanych. Często towarzyszy im świąd oraz wydzielina z pochwy (tzw. upławy). Przyczyny infekcji to przede wszystkim: antybiotykoterapia, prowadząca do wyjałowienia środowiska pochwy, niewłaściwa higiena, częste korzystanie z basenów, saun, itp., obniżona odporność (np. wskutek przeziębienia lub stresu). Infekcje intymne nie powinny być bagatelizowane, ponieważ mogą prowadzić do poważnych powikłań, takich jak nadżerki szyjki macicy czy nawet bezpłodność. Alergie powodujące ból warg sromowych to przede wszystkim uczulenie na składniki chemiczne zawarte w żelach myjących, detergentach, podpaskach (szczególnie zapachowych), kremach do depilacji, itp. Ból warg sromowych – wulwodynia, czyli ból sromu Wulwodynia to przewlekła choroba objawiająca się kłującym bólem lub uczuciem dyskomfortu okolicy sromu, pochwy a nawet pośladków czy odbytu. Ból ten może być umiejscowiony konkretnie lub występować na rozległym obszarze narządów rodnych kobiety. Ból sromu tego rodzaju prawie całkowicie uniemożliwia współżycie seksualne. Przyczyny wulwodyni nie są jasno skonkretyzowane, ale wyróżniono kilka najczęściej pojawiających się czynników powodujących tę chorobę. Są to: dermatozy, takie jak: liszaj płaski, prosty lub twardzinowy, zapalenie kontaktowe skóry, choroby wirusowe, opryszczka narządów płciowych, nawracające stany zapalne sromu lub pochwy, alergia, np. na detergenty używane do prania bielizny, substancje drażniące zawarte w preparatach do higieny intymnej, żelach pod prysznic, itp. uszkodzenia mechaniczne wynikające np. z nieodpowiedniego doboru bielizny lub podrażnień podczas stosunków płciowych (wskutek niewłaściwego nawilżenia pochwy), genetyczna predyspozycja, do wzmożonej produkcji substancji nasilających stan zapalny, choroby układu ruchu – ortopedyczne stawów i kości, osłabienie mięśni dna miednicy, wysoka zawartość szczawianów w moczu. Ból warg sromowych – rak sromu, czerniak sromu, marskość sromu, czyli liszaj twardzinowy Ból warg sromowych może świadczyć o poważnych chorobach, do których zaliczane są, m. in. rak, czerniak czy liszaj sromu oraz zapalenie gruczołu Bartholina. Dolegliwości związane z powyższymi schorzeniami to: ból, pieczenie i swędzenie narządów rodnych, pogrubienie skóry, poważny obrzęk, wypryski grudkowe w okolicy sromu. Tego rodzaju choroby są najczęściej spowodowane zakażeniami bakteryjnymi lub uszkodzeniami mechanicznymi sromu, bywają też powikłaniem po niewłaściwie leczonych infekcjach intymnych. Wszystkie dolegliwości związane z okolicą pochwy i warg sromowych powinny być jak najszybciej konsultowane z ginekologiem w celu postawienia właściwej diagnozy i podjęcia leczenia ewentualnego schorzenia. Swędzenie (świąd) pochwy i sromu Swędzenie i pieczenie okolic intymnych jest powszechną dolegliwością, która przysparza zmartwień wielu kobietom. Dolegliwości te niejednokrotnie utrudniają codzienne funkcjonowanie, stanowią przyczynę odczuwania ogólnego dyskomfortu. W większości przypadków przyczyna świądu nie jest poważna, a objawy ustępują po zastosowaniu niewielkich codziennych przyzwyczajeń. Przyczyną świądu pochwy i sromu jest najczęściej reakcja podrażnieniowa na środki higieny osobistej (płyny, mydła, kremy, a nawet papier toaletowy czy podpaski), płyn/proszek do prania bielizny lub podrażnienie mechaniczne. Swędzenie pochwy i sromu może być spowodowane infekcjami intymnymi w obrębie narządu rodnego. Do najczęstszych należy grzybica. Świąd może pojawić się również w trakcie infekcji bakteryjnej oraz w przebiegu chorób przenoszonych drogą płciową, takich jak opryszczka, chlamydia czy rzeżączka. Objaw ten występuje często również w chorobach dermatologicznych obejmujących skórę okolic intymnych – między innymi w łuszczycy i liszaju twardzinowym. Dolegliwości mogą stać się bardziej dokuczliwe w okresie okołomenopauzalnym i po menopauzie, kiedy to za sprawą przemian hormonalnych – zmniejszenia stężenia estrogenów dochodzi do atrofii (zaniku) błony śluzowej pochwy oraz zmniejszenia się wydzieliny i w związku z tym większej tendencji do podrażnień. O wiele rzadziej przyczyną świądu jest nowotwór sromu lub zaburzenia psychiczne, w tym reakcja na przewlekły stres. Pojawieniu się dolegliwości sprzyja cukrzyca, nieodpowiednia higiena okolic intymnych, ryzykowne zachowania seksualne – wielu partnerów seksualnych, niestosowanie zabezpieczenia mechanicznego (prezerwatyw), skłonność do podrażnień. Jakie objawy mogą towarzyszyć swędzeniu pochwy i sromu? Swędzenie i pieczenie pochwy i sromu może być jedynym objawem, chociaż w wielu przypadkach towarzyszą mu inne dolegliwości, na które warto zwrócić uwagę i zasygnalizować lekarzowi podczas wizyty. Objawy, które mogą towarzyszyć swędzeniu pochwy i sromu są: zaczerwienienie okolicy warg sromowych, krocza, wejścia do pochwy, ból i obrzęk podczas dotyku okolic intymnych, upławy – serowate/o nieprzyjemnym zapachu/zielono-żółte/pieniące się, problemy z oddawaniem moczu, dyskomfort podczas współżycia, zmiany na skórze i błonach śluzowych sromu i pochwy, pieczenie podczas oddawania moczu, częstsze oddawanie moczu, parcie na pęcherz w nocy. Co robić w przypadku swędzenia pochwy i sromu? Większość przypadków swędzenia pochwy i sromu ustępuje po zmianie środków higienicznych, które potencjalnie mogły doprowadzić do powstania dolegliwości. Należy powstrzymać się od drapania okolicy, z której pochodzi dyskomfort, gdyż może to doprowadzić do uszkodzenia skóry i błon śluzowych oraz powstania wrót dla infekcji. W przypadku utrzymującego się długotrwałego dyskomfortu oraz w razie jakichkolwiek wątpliwości konieczna jest wizyta w gabinecie ginekologicznym, kiedy to lekarz zbada narządy płciowe oraz dobierze leczenie w zależności od przyczyny. Z wizytą nie należy nigdy zwlekać zawsze wtedy, kiedy dolegliwości są nie do wytrzymania, nie pozwalają spać w nocy, towarzyszą im inne objawy lub nie ustępują po zmianie środków higieny osobistej. W jaki sposób lekarz ustala rozpoznanie przyczyny powodującej świąd pochwy i sromu? W trakcie wizyty ginekologicznej lekarz rozmawia z pacjentką, zwracając uwagę na okoliczności występowania dolegliwości, stopień nasilenia, czas trwania, dodatkowe objawy i życie intymne. Następnie bada pacjentkę na fotelu ginekologicznym, oglądając dokładnie okolicę sromu, a następnie pochwy we wziernikach, szczególną uwagę zwracając na obecność zaczerwienienia, zmian skórno-śluzówkowych, wyglądu wydzieliny z dróg rodnych. Przeprowadzi też badanie dwuręczne, uciskając podbrzusze oraz wprowadzając palec do pochwy, dzięki czemu jest w stanie wstępnie ocenić narządy rodne. Lekarz może zaproponować w dalszej kolejności wykonanie przezpochwowego badania ultrasonograficznego (USG TV). W trakcie badania lekarz może pobrać wymaz z pochwy oraz cytologię oraz wypisać skierowanie na badania krwi lub moczu. W przypadku widocznych zmian na sromie o niejasnym pochodzeniu lub niereagujących na leczenie, pobierze lub zleci pobranie fragmentu zmienionych tkanek w celu oceny tkanki pod mikroskopem przez patomorfologa. Jakie są metody leczenia swędzenia pochwy i sromu? Kobiety, które reagują świądem okolic intymnych na ogólnodostępne środki do prania lub środki higieny osobistej powinny zmienić je na te o właściwościach hipoalergicznych, co powinno doprowadzić do ustąpienia dolegliwości. Dolegliwości mogą złagodzić nasiadówki z rumianku i liści kory dębu. Swędzenie pochwy i sromu, które występuje w wyniku infekcji intymnej leczy się za pomocą chemioterapeutyków, środków przeciwgrzybiczych lub antybiotyków, w zależności od tego, jaki drobnoustrój wywołał objawy, zazwyczaj w postaci globulek stosowanych dopochwowo oraz kremów do smarowania zewnętrznych narządów płciowych. Należy dokładnie zastosować się do zaleceń lekarskich oraz nie przerywać leczenia, nawet jeśli po kilkukrotnej aplikacji przepisanych leków dolegliwości się zmniejszyły, gdyż może to doprowadzić do szybkiego nawrotu dolegliwości. Swędzenie wynikające z atrofii sromu, spowodowane przez zmniejszenie stężenia estrogenów w okresie okołomenopauzalnym, łagodzi się za pomocą kremów, tabletek lub krążków dopochwowych zawierających estrogen. Inne przyczyny podrażnienia i świądu, takie jak liszaj mogą wymagać terapii miejscowej steroidami. Czy możliwe jest całkowite wyleczenie swędzenia pochwy i sromu? Czasami w celu złagodzenia dolegliwości wystarczająca jest zmiana stosowanych środków kosmetycznych i przeznaczonych do prania bielizny. Swędzenie pochwy i sromu wywołane przez chorobę wymaga leczenia, a zastosowanie terapii zgodnie z zaleceniami pozwala zwykle uwolnić się od problemu. Co trzeba robić po zakończeniu leczenia swędzenia pochwy i sromu? Dolegliwości w postaci swędzenia sromu i pochwy mogą nawracać. Na szczęście istnieje kilka metod, które pozwolą ograniczyć ryzyko ponownego pojawienia się objawu, należą do nich: używanie łagodnych, niepodrażniających, hipoalergicznych środków do higieny intymnej, unikanie irygacji pochwy, unikanie zapachowych kosmetyków, papieru toaletowego, podpasek, używanie ciepłej wody do podmywania krocza (zawsze w kierunku od strony przedsionka pochwy do odbytu), zakładanie przewiewnej, oddychającej, najlepiej bawełnianej bielizny, używanie prezerwatyw podczas stosunku, stosowanie probiotyków odbudowujących florę bakteryjną pochwy. Swędzenie sromu – przyczyny, objawy, leczenie Zapalenie sromu jest często wtórną przyczyną jego świądu. Oprócz objawów swędzenia i pieczenia pojawiają się zaczerwienienia, obrzęk, ucieplenie, a czasami nawet ból. Zmiany tego rodzaju mogą rozprzestrzeniać się na skórę okolic przyległych, szczególnie pomiędzy fałdami skóry. Do stanów zapalnych sromu mogą doprowadzać bakterie, takie jak gronkowce czy paciorkowce. Infekcje tego typu ułatwiają mechaniczne uszkodzenia skóry sromu, co stanowi wrota dla zakażenia. Wszelkie zadrapania, obtarcia (powstałe podczas intensywnego współżycia), urazy same w sobie mogą być przyczyną wystąpienia zapaleń sromu. Zmiany o etiologii wirusowej również powodują zapalenie sromu i objawy pod postacią swędzenia. Wirus HSV (szczególnie drugiego typu – HSV-2) wywołuje opryszczkę płciową. W jej przebiegu powstają swędzące pęcherzyki, które sączą się po pęknięciu i mogą ulegać nadkażeniu. Inną jednostką chorobową wywoływaną przez wirusy są kłykciny kończyste. Wirus HPV przenoszony drogą płciową jest przyczyną występowania brodawkowatych narośli w obrębie sromu. Jakie są przyczyny swędzenia sromu? Oprócz bakterii do zapaleń sromu doprowadzają też grzyby, szczególnie drożdżaki. Istnieje grupa kobiet, która jest szczególnie podatna na zapalenia grzybicze. Są to osoby chore na cukrzycę, ciężarne oraz dziewczynki. Do stanów zapalnych sromu przyczyniają się również choroby pasożytnicze: wszawica łonowa, świerzb czy owsica. Przyczyną świądu sromu mogą być zmiany całego organizmu i choroby wewnętrzne. Niedobór estrogenów u kobiet po menopauzie i w wieku starczym może wywoływać zmiany zanikowe na sromie, które skutkują dolegliwościami pod postacią świądu. Do występowania świądu sromu mogą również przyczyniać się takie stany ogólne, jak: cukrzyca, mocznica (w chorobach nerek), choroby wątroby (żółtaczka), awitaminozy. Podobnie różnego rodzaju drażniące substancje (mydła, dezodoranty itp.) mogą wywołać świąd i zapalenie. Również patogenne wydzieliny z wyższych pięter układu rozrodczego (upławy w przypadku nowotworów, ropna wydzielina) działają drażniąco na skórę sromu. Osobną grupą są zapalenia o etiologii uczuleniowej. Alergia, w tym kontaktowe zapalenie skóry, mogą być przyczyną zapaleń, a przede wszystkim świądu sromu. Jakie zmiany w obrębie sromu powinny niepokoić? Dystrofia sromu przyczyną świądu sromu Dokuczliwy świąd sromu może występować również w przebiegu tzw. dystrofii sromu. Wyróżnia się jej kilka rodzajów. Postać hipertroficzna polega na zwiększeniu grubości warstwy skóry, która ulega nadmiernemu rogowaceniu. Skóra wygląda wtedy na pogrubiałą, popękaną – stan taki nazywany jest leukoplakią. Dystrofia to stan zaburzenia rozwoju tkanki na skutek niewłaściwego jej odżywienia, co prowadzi do powstania w tej tkance zmian zwyrodnieniowych. Dystrofia pod postacią atrofii sromu charakteryzuje się występowaniem skóry pergaminowatej (ścieńczałej), suchej i popękanej. Atrofia jest to zanik tkanek. Postać ta nazywana jest również marskością sromu lub liszajem twardzinowym i zanikowym. Zmiany te mają tendencję do bliznowacenia i zwężania wejścia do pochwy. Istnieją też mieszane postaci dystrofii. Warto zaznaczyć, iż dystrofie nie są zmianami przedrakowymi. Jednak w ich przebiegu częściej spotyka się ogniska raka podczas badania histopatologicznego wycinków skóry. Powyżej podany podział dystrofii jest przestarzały, jednak łatwiejszy do zrozumienia przez pacjenta. Poniżej podano aktualnie obowiązującą klasyfikację chorób sromu. Według międzynarodowych towarzystw lekarskich ISGP oraz ISSVD choroby te dzieli się na: nienowotworowe choroby nabłonkowe skóry i błon śluzowych sromu: rozrost płaskonabłonkowy, liszaj twardzinowy i inne dermatozy, śródnabłonkową neoplazję sromu: małego stopnia (VIN1), średniego stopnia (VIN2), dużego stopnia (VIN3), rak in situ oraz erytroplazję Queyrata (również określane jako VIN3), dodatkowo wyróżnia się chorobę Pageta oraz czerniaka in situ. Zmiany nowotworowe złośliwe również dają objawy świądu. Dokuczliwy świąd sromu, zmiana sposobu odczuwania skóry sromu, pieczenie mogą pojawić się wcześniej niż zmiany makroskopowe, widoczne już gołym okiem. W przypadku występowania narośli, brodawek, wrzodziejących ognisk, nietypowych przebarwień na skórze sromu należy zgłosić się do lekarza. Swędzenie sromu – leczenie farmakologiczne Leczenie świądu sromu zależne jest od tego, czym świąd został wywołany. Jest ono odmienne dla każdego przypadku. W razie stwierdzenia infekcji, zapalenia bakteryjnego, grzybiczego, należy stosować leki swoiste dla danego czynnika patogennego. Oprócz tego konieczne jest stosowanie działań przeciwko uczuciu swędzenia skóry sromu. W tym celu stosuje się wilgotne okłady (nasiadówki, np. z rumianku). Po każdym stosowaniu wilgotnych okładów należy dokładnie osuszyć skórę, aby nie pozostawała wilgotna przez długi czas, co grozi maceracją skóry. Można stosować maści z antybiotykami, natomiast w przypadku opryszczki płciowej – maści z acyklowirem. Czasami konieczne jest stosowanie chemioterapeutyków, antybiotyków doustnie. W przypadku infekcji przenoszonej drogą płciową należy również leczyć partnera. W przypadku alergii skuteczne mogą się okazać maści ze sterydami, leczenie przeciwświądowe, leki antyhistaminowe. W razie świądu spowodowanego niedoborem estrogenów w wieku starczym skuteczne bywa miejscowe stosowanie preparatów zawierających estrogeny. Gdy przyczyną świądu są kłykciny kończyste, zasadny bywa zabieg ich usunięcia (łyżeczkowanie, wycięcie, koagulacja). Swędzenie sromu – leczenie zabiegowe W razie świądu sromu, z którym nie można sobie poradzić, a jego przyczyna nie jest możliwa do zdiagnozowania, pacjentkom proponuje się zabiegi, które mają na celu ulżenie w dokuczliwych objawach. Wcześniej stosowano różnorodne techniki mające osłabić odczuwanie występujące w obrębie skóry sromu. Są to: zabiegi ostrzykiwania alkoholem, preparatem miejscowo znieczulającym, blokada nerwu sromowego, podcięcie skóry sromu, elektrokoagulacja swędzących miejsc. W razie występowania patologicznych zmian na sromie należy dokonać biopsji podejrzanych miejsc na sromie. Otrzymany wynik histopatologiczny pozwala na postawienie diagnozy i odróżnienie zmian nowotworowych od zdrowej tkanki. W razie stwierdzenia dysplazji, raka in situ stosuje się proste wycięcie sromu, częściowe wycięcie sromu lub wycięcie w granicach zdrowych tkanek. Wybór metody zależy od wieku pacjentki, jej stanu immunologicznego, rozległości i rodzaju zmiany. Alternatywą w przypadku neoplazji sromu jest stosowanie miejscowych terapii 5-fluorouracylem, imikwimodem czy terapii fotodynamicznej. Stwierdzenie raka sromu stwarza konieczność poważniejszego zabiegu operacyjnego. Zakres zabiegu zależy od stopnia zaawansowania, stanu pacjentki i lokalizacji zmiany. W mniej zaawansowanych zmianach stosuje się miejscowe wycięcie, proste wycięcie sromu, w bardziej zaawansowanych stanach – radykalną wulwektomię (wycięcie sromu z marginesem: srom, wzgórek łonowy, łechtaczka), wraz z usunięciem węzłów chłonnych udowych, pachwinowych (celem oceny obecności ewentualnych przerzutów). W leczeniu zaawansowanych zmian znajduje zastosowanie również radioterapia. Bibliografia: Lebwohl M. G. i wsp., Leczenie chorób skóry, Wydanie 1. Wydawnictwo Elsevier Urban & Partner, Wrocław 2009. Florczak K., Sokołowska-Wojdyło M., Dermatozy sromu. Wulwoskopia, Wydanie 1. Wydawnictwo DMITF, Gdańsk 2009. Jak oceniasz artykuł? Średnia: 3 (2) Zostaw swoją ocenę. Dziękujemy! Czy moje wargi sromowe są w porządku? Zacznijmy od podstaw! Sromem nazywamy zespół zewnętrznych narządów płciowych kobiecego układu rozrodczego. W jego skład wchodzą: wargi sromowe mniejsze i większe (wewnętrzne i zewnętrzne), spoidła przednie i tylne warg sromowych, wędzidełko warg sromowych, łechtaczka (w skład której wchodzą napletek i wędzidełko łechtaczki), przedsionek pochwy. Postaw na świadomą pielęgnację okolic intymnych! Srom to swego rodzaju tarcza chroniąca wewnętrzne narządy (pochwę) przed różnego rodzaju infekcjami i uszkodzeniami. Jego budowa i unerwienie warunkują też inne, dodatkowe funkcje: Leżące w sąsiedztwie sromu wzgórek łonowy i wargi sromowe większe pokrywają się owłosieniem łonowym w okresie dojrzewania – są więc pewnym nośnikiem informacji związanych z rozwojem płciowym. Budowa i silne unerwienie sromu mają również wpływ na czerpanie przyjemności podczas stosunku. W tym tekście opowiemy nieco więcej o samych wargach sromowych. Wiele osób boryka się z kompleksami na ich punkcie, przez co rezygnuje z wielu aktywności i niekiedy wycofuje się z życia seksualnego. Wygląd to jedno – ale czasem się zdarza, że nieprawidłowości w budowie warg powodują też znaczny dyskomfort i dolegliwości bólowe. Konieczna jest wtedy konsultacja z lekarzem, a niekiedy leczenie operacyjne. Wargi sromowe większe (zewnętrzne) Wargi sromowe większe to fałdy skóry, które stanowią przedłużenie wzgórka łonowego. Pomiędzy nimi znajduje się szpara sromu. Okalają z dwóch stron wargi sromowe mniejsze (wewnętrzne). Składają się głównie z tkanki tłuszczowej. Porasta je owłosienie łonowe. Są bardzo silnie unerwione (co przy odpowiednich pieszczotach może znacznie wpłynąć na satysfakcję ze współżycia). Wargi sromowe mniejsze (wewnętrzne) Wargi sromowe mniejsze są zlokalizowane pomiędzy zewnętrznymi fałdami skóry i zamykają przedsionek pochwy, w którym płynnie przechodzą w błonę śluzową. To bardzo cienkie, nieowłosione fałdy skóry. Są dość mocno ukrwione, co wyjaśnia ich często żyworóżowy kolor (może się on różnić w zależności od karnacji). Funkcją warg sromowych mniejszych jest ochrona pochwy przed infekcjami, a także urazami mechanicznymi. Skąd te dodatkowe nazwy w nawiasach? Wargi sromowe nierzadko mają nieregularne kształty i rozmiary – dlatego określenia „zewnętrzne” i „wewnętrzne” uznawane są za bardziej profesjonalne i akuratne niż „mniejsze” i „większe”. Czyli piękno w różnorodności 🙂 Stwierdzenie, że wargi sromowe mogą się różnić u każdej osoby i nie ma jednego kanonu czy idealnego wzoru ich wyglądu, nie będzie niczym odkrywczym, ale często o tym zapominamy. Wargi mogą być większe i mniejsze, symetryczne i niesymetryczne, cienkie i grube… Podobnie zróżnicowany bywa ich kolor – od żywego różu przez fiolet aż do brązu. Te barwy nie muszą wskazywać na patologie czy infekcje, jednak w przypadku towarzyszących im nieprzyjemnych dolegliwości należy niezwłocznie udać się do lekarza. Damy głowę, że na takim jeszcze nie byłaś_eś. Obecność obowiązkowa! Zapisz się na listę oczekujących, a otrzymasz w prezencie fragment kursu – odkryj, jak rozpalić (nie tylko) swoje ciało do czerwoności. Pierwsza_y dowiesz się o starcie i promocyjnej cenie kursu w przedsprzedaży. Typy budowy sromu Barbie – kiedy wargi sromowe mniejsze są zakryte fałdami warg sromowych większych – stąd analogia do popularnej lalki. Motylek – kiedy wargi sromowe mniejsze wystają spod większych. Bułeczka – typ nazywany także podkową; bardzo podobny do barbie – wargi mniejsze przykryte są wargami sromowymi większymi, dużo wydatniejszymi i bardziej uwypuklonymi. Asymetria warg sromowych zdarza się niezwykle często. No cóż – fizjologia! U podłoża wrodzonych przerostów mogą stać przebyte w łonie matki infekcje, ale równie dobrze może to być po prostu naturalny, niewywołany jednostką chorobową stan. Inne nasze cielesne „pary”, czyli piersi, również nierzadko nie są stuprocentowo symetryczne – i to jest okej (dopóki nie wiąże się to z jakimiś nieprzyjemnymi dolegliwościami)! Opuchnięte wargi sromowe – co je powoduje? Opuchnięte wargi sromowe (lub jedna z nich) nie zawsze powinny być powodem do zmartwień. Może to wynikać z różnych doświadczeń, takich jak terapia hormonalna czy piercing miejsc intymnych. Jeżeli opuchniętym wargom towarzyszą jednak inne uporczywe dolegliwości (jak świąd i pieczenie), nie wolno samodzielnie borykać się z tym problemem i należy się skonsultować z lekarzem specjalistą. Zatrosz się o skórę okolic intymnych! Nawilża, uelastycznia skórę i zwalcza wszelkie jej podrażnienia. Przerost warg sromowych mniejszych Przerost warg sromowych mniejszych w okresie płodowym i niemowlęcym jest normalny. Najczęściej samoistnie się cofa. Może jednak pozostać lub powstać w późniejszych latach życia. Przerostem warg sromowych nazywamy sytuację, kiedy wargi sromowe mniejsze nie są przykryte przez wargi większe. Taki stan określa się też fartuszkiem hotentockim. Nazwa pochodzi od afrykańskiego plemienia Hotentotów, wśród których przerost warg sromowych mniejszych uznawany jest za piękny i wręcz pożądany. Przerośnięte wargi sromowe mniejsze – przyczyny Przerost warg sromowych mniejszych może być wrodzony lub nabyty. Przyczyny jego powstawania nie są do końca ustalone. Niektóre osoby się z nim rodzą, inne mogą się go „nabawić” wskutek na przykład przewlekłych stanów zapalnych. Zbyt duże wargi sromowe mogą powodować dyskomfort i pogarszać jakość życia seksualnego, utrudniając wejście penisa do pochwy i tym samym wywołując ból. Przerośnięte wargi czasami uniemożliwiają uprawianie sportu (na przykład jazdy na rowerze). Przerost warg sromowych mniejszych może także wpływać na libido i popęd seksualny – wiele osób cierpi na kompleksy związane z tym stanem i odczuwa wstyd podczas zbliżeń intymnych. Zdarza się jednak, że jest to po prostu problem „kosmetyczny”. Z nim pójdzie gładko (i jak przyjemnie!) To zabieg chirurgiczny z dziedziny ginekologii estetycznej, jednak wiele osób skłania się ku niemu w celu poprawy funkcjonalności warg sromowych. Ich budowa może warunkować nie tylko dolegliwości bólowe, ale też częstsze infekcje. W trakcie labioplastyki wargi sromowe są korygowane i modelowane w taki sposób, aby zyskały nie tylko optymalny wygląd, ale przede wszystkim umożliwiały normalne funkcjonowanie. Niekiedy wargi sromowe są zbyt małe – wówczas wypełnia się je preparatami zawierającymi kwas hialuronowy. Lekarz może także zaproponować autoprzeszczep tkanki tłuszczowej. Dzięki labioplastyce można poprawić więc asymetrię i wszelkie nieprawidłowości w kształcie warg (jak przerost warg sromowych czy zniekształcenia na przykład po porodzie). Zabieg standardowo przeprowadza się w znieczuleniu miejscowym, jednak niektóre osoby decydują się na znieczulenie ogólne. Labioplastyka dotyczy zarówno warg sromowych mniejszych (labiominoroplastyka), jak i warg sromowych większych (labiomajoroplastyka). Jakie są przeciwwskazania do zabiegu? Labioplastyka nie jest wskazana w przypadku toczących się infekcji i nowotworów narządów płciowych. Leczenia operacyjnego nie powinno się przeprowadzać przy szeregu chorób towarzyszących (na przykład przy problemach z krzepliwością krwi). Lekarz może również odradzić ingerencję chirurgiczną z powodu nierealnych oczekiwań wobec labioplastyki. Choroby warg sromowych Czyli trochę informacji prosto z gabinetu lekarza 😉 Oto niektóre z chorób dotyczących warg sromowych: Zapalenie gruczołu Bartholina W tylnej części warg sromowych znajdują się gruczoły przedsionkowe (gruczoły Bartholina). Ich funkcją jest wytwarzanie śluzu, który ma nawilżać nabłonek wokół pochwy. Ułatwiają więc też czerpanie przyjemności ze stosunku. W przypadku infekcji bakteryjnej może dojść do zapalenia, którego objawy to: silny ból, skutkujący nawet problemami ze swobodnym poruszaniem się, zaczerwienienie i obrzęk, najczęściej jednostronne powiększenie wargi sromowej, guz (uwypuklony u przedsionka pochwy). Postępujący obrzęk może zablokować wypływ śluzu, a jeśli dojdzie do zainfekowania gruczołu, grozi to dodatkowym powstaniem ropnia gruczołu Bartholina. W początkowym etapie leczenia zazwyczaj wystarcza antybiotykoterapia. Czasami jednak konieczna okazuje się operacja, podczas której ropień jest nacinany, a jego zawartość – usuwana. Opryszczka narządów płciowych Wywołują ją wirusy Herpes simplex. Wirusowe zmiany skórne zazwyczaj pojawiają się właśnie na wargach sromowych. Do zarażenia dochodzi poprzez stosunek seksualny z nosicielem_ką, ale może także nastąpić transmisja wirusa z innych części ciała (na przykład z jamy ustnej) – są to jednak rzadkie przypadki, bo mówimy o innym typie HSV. Pssst! Więcej na ten temat znajdziecie w innym artykule na naszym blogu. Liszaj Twardzinowy Ta choroba dotyczy głównie osób w okresie pomenopauzalnym – to białawe, grudkowate zmiany i zrogowacenia na wargach sromowych. Najczęściej towarzyszą im: bolesne oddawanie moczu, świąd i pieczenie, ból w trakcie stosunku. Przyczyny choroby leżą w wahaniach hormonalnych związanych z pomenopauzalnym spadkiem poziomu estrogenu w organizmie. Liszaj może występować w przebiegu nowotworu sromu, dlatego lekarz przeważnie pobiera biopsję w celu dalszej, dokładniejszej diagnostyki. Płaski To rodzaj zapalnej, autoimmunologicznej choroby, charakteryzującej się występowaniem zmian na skórze i błonach śluzowych. W okolicy narządów płciowych mogą pojawiać się jego następujące odmiany: nadżerkowy, kolczysto-grudkowy, przerostowa forma liszaja płaskiego. Najczęściej spotykana jest właśnie postać nadżerkowa. W jej przebiegu obserwuje się bolesne nadżerki, wyglądające jak błyszczące, białe grudki i plamy. Nieleczony liszaj płaski nadżerkowy może prowadzić do rozległych owrzodzeń i deformacji warg sromowych. Grzybica warg sromowych Niemal zawsze występuje równolegle z grzybicą pochwy. Wywołują ją grzyby z gatunku Candida. Objawy infekcji obejmują: zaczerwienione wargi sromowe, świąd i pieczenie, bolesne oddawanie moczu, białe, grudkowate upławy. Nowotwór sromu Jest to jeden z najrzadziej diagnozowanych nowotworów u kobiet. Kiedyś chorowały na niego głównie osoby po 60. roku życia, jednak coraz częściej diagnozuje się go w młodszym wieku. Przyczyny powstawania raka sromu to w głównej mierze przebyte infekcje bakteryjne i wirusowe (na przykład zakażenie wirusem brodawczaka ludzkiego HPV). Czynnik ryzyka stanowi również palenie papierosów. Nowotwór sromu może się objawiać owrzodzeniem lub obecnością pojedynczego guzka na wargach czy łechtaczce. Jeżeli guzki są małe, niekiedy decyzją lekarza wycina się je w całości, jednak pełne rozpoznanie i leczenie zależą od wyników biopsji i pozostałych badań szczegółowych. Przeczytaj nasz artykuł o innej dolegliwości miejsc intymnych – wulwodyni. Wargi sromowe – jak je pielęgnować? Używaj delikatnych, bezzapachowych płynów do higieny intymnej (najlepiej takich z zawartością kwasu mlekowego, który pomaga utrzymać równowagę flory bakteryjnej). Przy podmywaniu najlepszym narzędziem są po prostu dłonie – unikaj wszelkiego rodzaju gąbek czy myjek, aby zapobiec infekcji i przenoszeniu bakterii na delikatne okolice intymne. Szczególnie w czasie okresu unikaj długich, gorących kąpieli – lepszy będzie letni prysznic. Wargi sromowe myj w kierunku przód–tył, od pochwy w kierunku odbytu – dzięki temu mikroorganizmy z okolic odbytu nie przeniosą się na srom. No i kwestia oczywista, ale warta wspomnienia: nie korzystaj z tego samego ręcznika, co reszta domowników. Poza tym dobre rozwiązanie stanowi używanie dwóch ręczników – jednego do okolic intymnych, drugiego do reszty ciała. Akcja – obserwacja (i akceptacja!) Wiemy, jak trudno jest się odnaleźć w świecie wszędobylskich kanonów piękna. Pamiętaj: jak wcześniej wspomniałam, piękno tkwi w różnorodności, jednak Twoja ingerencja w wygląd warg sromowych nie jest żadnym powodem do wstydu. Po prostu róbmy tak, aby to nam było dobrze! Akceptujmy i kochajmy nasze ciała – choć bywa to trudne, każdego dnia wykonują tytaniczną robotę 🙂

sklejenie warg sromowych u dziewczynki zdjęcia